STORY NI HABIT: 2015

Sunday, November 22, 2015

VIDEO : FUCK THE SHARK

Thursday, May 28, 2015

STORY: Love Me Like I Am (Book 2) 11

“Kuya. Kuya gising.”

Kasabay ng pagdilat ng aking mata ay siya ding pag-angat ng aking ulo na nakahilig sa braso ng aking mahal.

“Kuya kain na bumili ako ng pagkain.”

“Wala akong gana Angel.”

“Kuya, kailangan mong kumain, nangangangayat ka na ohh.”

Hindi ako umimik. Tinuon ko ang mata ko sa mahal kong nakaratay ngayon. Kasama kong nakita ang mga makina na nakakabit sa katawan niya para lang mabuhay siya. Para akong paulit-ulit na pinapatay sa tuwing makikita ko siya kalagayanan niyang iyan. Ang hirap-hirap, ang sakit-sakit. Kung pupwede ko lang akuhin ang hirap at sakit na nararanasan niya ngayon ay gagawin ko. Sobra-sobra na kasing paghihirap ng mahal ko eh.

Hindi ko namalayang tumulo na ang luha ko.

“Kuya.” ang sabi ni Ella kasabay ng pagpunas ng luha ko.

“Bakit ganito ang nangyari Angel? Bakit kailangan niyang maghirap ng ganito? Bakit niya kailangang paulit-ulit na masaktan?”

“Ssshhh. Kuya tama na.” sabay yakap sa akin.

“Bakit kailang maging ganito ang lahat? Ang lahat sa amin? Bakit Angel?? Bakit niya kailagang magdusa? Wala naman siyang ibang ninais kundi ang may mag-alaga’t magmahal sa kanya di ba? Bakit ganito kasama ang kapalaran sa kanya?” ang humahagulgol kong sabi.

“Kuya making ka.. ok? Makinig ka.” ang sabi niya kasabay nitong iniharap ang mukha ko sa kanya.

Pure Shores

"Pure Shores" Caloi Estanislao Photography.

Wow! I love the butt super sexy. Bryan Miranda photograph by Ryx Skyler. Handsome and cute Bryan Miranda.

Super hot E.C. by Yeu Santos photography. E.C. wearing sexy red bench body underwear.

Tiningnan ko siya at pagkatapos ay tiningnan niya ako.

“Wala kuya.. H-hindi ko alam..”

“Sige.. Hindi muna uuwi ang kuya mo ha?? Hahanapin namin si Gab.. Hindi kami titigil.” Ang sabi ni Jared.

“Sige kuya.. mag-ingat kayo..” ang sabi na lang niya sabay patay ng phone.

“Salamat Ella..” ang sabi ko.

Pagkasabi ko ng salitang iyon ay umikot ang paningin ko at kasabay nito ang pagkawala ng malay ko.

---------------------------------------------
Nagising ako sa sinag ng araw na dumampi sa mukha ko. Pagdilat ng mga mata ko ay bumungad sa akin ang isang kwarto.

“Takte ang sakit ng ulo ko.. Nasaan ba ako??” ang sabi ko sa sarili ko.

Tumayo ako at inikot ang kwarto. Nakita ko ang mga pamilyar na gamit doon. Ang bag, sapatos, mga damit..

“Teka.. Kay Jared itong mga ito ahh.” Ang sabi ko sa sarili ko.

Bigla naman akong kinabahan dahil malamang nakita na ako ni Jared. At alam niyang nagpaka-lasing ako kagabi.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kwarto upang tumakas at umalis. Sinarado ko ang pinto at inikot ko ang mga mata upang mahanap ang labasan ngunit..

“Gising ka na pala..” ang sabi ng isang babae.

Alas-nuwebe na ng gabi nang makarating sina Romeo at Sarah sa shelter na iyon. Nang bigla pang bumuhos ang malakas na ulan na may kasabay na pagkulog at pagkidlat. Pagkalabas nilang dalawa sa tricycle na naghatid sa kanila'y agad-agad silang sumilong sa harapan ng pinaka-main office ng shelter.
"Oh, mga bata, anong ginagawa niyo riyan? Pumasok kayo dito sa loob at basang-basa na kayo," tawag sa kanila ni Sister Agatha; ang pinaka-superiora ng mga madre na namamahala ng shelter. Pumasok sila sa loob at agad silang inabutan ng tuwalya ng madre upang pamunas ng katawan.
"Magandang gabi po. Pasensya na po sa abala. Dito po ba itinurn-over si Julius Legaspi? Galing po kami kanina sa Bilibid Prison at binigay po sa amin ang address dito. Medyo malayo po pala kaya't ginabi po kami," wika ni Sarah.
"Mga kaibigan po kami ni Julius," dagdag pa ni Romeo.
"Ah...si Julius...oo,dito nga siya dinala kanina lang hapon. Naroon siya sa Dorm2 Room05," sagot ng madre habang tinitingnan ang file ni Julius sa desk niya. "Pero hintayin nyo muna saglit dahil baka naroon pa sila sa mess hall at katatapos lang kumain. 9:30 ang bedtime nila kaya siguradong hindi pa yun natutulog. Teka, mukhang hindi pa kayo kumakain, magpapadala ako dito." Hindi na tumanggi ang dalawa sa alok ng matanda dahil parehas na talaga silang gutom. Tumawag si Sister sa telepono at nagpadala ng pagkain saka sinabi sa kausap na sabihin kay Julius na may bisita siya. "Ano nga bang pangalan mo iha?"
"Sarah po."
"Ikaw,iho?"

STORY: ROMEO & JULIUS CHAPTER 4

Kinaumagahan, naluluha at awang-awa si Auntie Marta nang makita ang kalagayan ng kanyang pamangkin. Puro pasa ang mukha, puro galos ang mga braso, at tila hinang-hina dahil sa mga tinamong pasakit sa mga pulis. Halos maglumuhod si Auntie Marta sa mga pulis para pakiusapan na pakawalan na si Julius dahil wala itong kasalanan ngunit walang pumapansin sa kanya. Nang umaga ding iyon ay pormal nang nagsampa kay Julius ng kasong pagpatay ang mga magulang ni Bong na kapwa mga negosyante. Tuliro naman sa kanyang kwarto si Romeo na nag-iisip kung ano ba ang dapat nyang gawin. Gumugulo sa kanyang isip ang tungkol sa alok sa kanya ni Mayor na suportang medical para sa Papa nya. Ngunit kapalit noon ay ang pagkakanulo niya sa kaibigan.

Lumipas ang dalawang linggo, dumating na ang araw ng paglilitis sa korte ng kaso ni Julius. Naroon sa hearing si Auntie Marta at Sarah, ang pamilya ng biktimang si Bong, mga magulang nina Giovanni at Dexter, Mayor Lito, at ang pamilya ni Romeo. Si Romeo ang kinuhang star witness sa krimen kaya't napakaimportante kung ano ang kanyang ipapahayag. Ngunit bago siya, isinalang muna sa hot seat ang ibang involved sa kaso para sagutin ang mga tanong ni Atty. Michael Roy Rico.

Atty.Rico: Kaano-ano mo ang suspect? At ano ang nalalaman mo sa nangyari nung gabing pinatay si Bong?

Sarah: Kaibigan ko po si Julius. Magkaibigan po ang Mama ko at ang Auntie nya. Nung gabi pong iyon,kasama ko po sina Romeo at Julius. Papalabas na po kami ng subdivision dahil ihahatid namin si Romeo sa bahay nila nang bigla na lang pong dumating yung tatlong lalaki; si Giovanni po,si Dexter, at si Bong.Pero hindi ko po sila kilala. Naririnig ko lang po yung mga pangalan nila nung nag-uusap sila. Binabastos po nila ako at gusto nila akong sumama sa kanila. Pero ipinagtanggol po ako nina Romeo at Julius. Pero bago po iyon, nag-away po muna yung tatlo. Ambilis po kasi ng mga pangyayari, tumakbo na lang po kami ni Romeo at naiwan po namin si Julius. Tapos po sabi ni Romeo na magtago na po muna ako dahil babalikan niya si Julius. Takot na takot po ako ng mga oras na iyon. Nung iniwan na po ako ni Romeo, mga ilang minuto lang po biglang may narinig po akong parang sumabog. Binalikan ko po sila. Nakita ko na lang po si Bong na nakahiga sa kalsada at duguan habang sinusubukan pang iligtas ni Romeo. Wala na po nun sina Giovanni at Dexter. At...at si Julius naman po...nakita ko na lang po na patakbo na po siya habang hawak yung sumpak. Hanggang sa dumating na po yung mga pulis.

“Gab.. Hindi lang iyon ehh..”

“Ano??”

Hindi siya agad nakakibo.. Ilang sandali pa ay..

“Kailangan kong pakasalan si Ely..” ang malungkot niyang sabi.

Sa sinabi niyang iyon, sa simpleng salitang iyon, gumuho ang mundo ko. Mula sa masayang pagsasama namin dito sa Paris, biglang nawasak ang pag-asa kong makasama si Jared habang buhay. Parang biglang naglaho ang pangarap ko.

“Gab.. I-I’m sorry..” ang naginginig na sabi niya habang patuloy pa din ang pagtulo ng luha.

Hindi na ako nakakibo. Napansin ko na lang ang pag-iyak ko at unti-unting pagluhod sa kinatatayuan ko. Parang nawasak ang puso ko, hindi ko na napigilang humagulgol. Lumapit sa akin si Jared at yinakap ako at ganun din ang ginawa ko.

Nang mahimasmasan ako..

“Kung ganito lang din pala.. Bakit mo pa ako dinala dito? Bakit mo ako hinayaang mahalin ka ulit ng sobra??” ang mahinahon kong tanong.

“Gab..” ang nasabi na lang niya.

“Bakit mo ako KAILANGAN SAKTAN!?!?” ang sigaw ko.

Kita ko ang pagtameme niya. Kahit ako ay nagulat sa sinabi ko.

“I-I’m sorry..” ang sabi ko.

STORY: ROMEO & JULIUS CHAPTER 3

Lumipas ang isang linggong pananatili ni Julius sa tahanan nina Romeo, unti-unti nang bumabalik ang sigla at lakas ng pangangatawan ni Mang Roldan. Kinailangan nang umuwi si Julius sa bahay nila bukas sapagkat pabalik na ang kanyang Auntie Marta mula sa isang linggong pagkaka-assign sa malayong probinsya. At nang gabi ding iyon ay napagpasyahan na nina Romeo,Julius at Aling Cecille na ipagtapat na ang katotohanan kay Mang Roldan na si Julius ay hindi ang namatay nilang anak na si Romnick. Buong puso namang tinanggap ni Mang Roldan ang nalamang katotohanan tungkol kay Julius. Kung kaya't naging maayos naman ang pamamaalam ni Julius sa pamilya ni Romeo.

"Oh, ayan, bukas makakatabi mo na ulit yang napakalaki mong unan,"biro ni Julius habang nag-eempake ng kanyang ilang mga gamit.

"At bukas din pagkauwi mo sa inyo makakatulog ka na ng maayos dahil wala nang dadantay sa iyo sa gabi," tugon ni Romeo. "Yung damit nga pala ni Kuya na hiniram mo,sa iyo na lang. Iuwi mo na. Hindi ko naman iyan magagamit eh."

"Salamat Romeo ha. Salamat sa pagpapatuloy nyo sa akin dito sa bahay nyo.Ngayon ko lang naranasan kung gaano kasaya ang magkaroon ng pamilya,ang magkaroon ng magulang, at....ng kapatid."

"Kami ang dapat na magpasalamat sa iyo Julius. Kung hindi dahil sa tulong mo ay baka hindi na nanumbalik pang muli ang sigla ni Papa. At kahit papaano rin ay napapansin na ako ni Papa ngayon."

Isang babae ang naging bisita ng hapon na yun sa bahay nila josh..

Nag alanganin namang magsalita ang babae,. Maya-maya'y sumagot ito sa tanong nya..

"magandang hapon sau, iho..dito pa rin ba nakatira si Allan Salcedo?" ngunit bago pa nakasagot ang binata ay biglang dumating kanyang ama..

"janeth, ikaw ba yan?" nasa mukha nito ang gulat at pagtataka.. Hindi na nya halos nakilala ang babae, malaki ang pinagbago nito..mas gumanda ito ngaun at tipong sosyalen dahil sa klase ng pananamit nito..

"0o, ako nga

" "pa, sino sya?" sumabat si josh na tila naguguluhan kung sino ang bisita ng kanyang ama at kung bakit ito hinahanap..at ewan ba niya bigla syang nakaramdam ng kakaiba na hindi nya maintndihan.. Ngunit ang babae ang sumagot

"allan, sya na ba si joshua? Ang anak natin? "

tumango lamang ito.. Sa sobrang pagkasabik sa anak ay niyakap niya ito ng mahigpit..humagulgol ito ng iyak..

"anak ko,.huhuhuhu anak ko..patawarin mo ko..hindi na tau muling magkakahiwalay pa..

Sa Lukso siguro ng dugo kaya niyakap din nya ang kanyang ina.. Di sya makapaniwala na kayakap na nya ngaun ang kanyang ina..

Sa maliit na sala nila do0n sila nag usap.. Kinuwento ng kanyang ina ang ngyari sa kanya kaya sya nawala..hinayaan namin syang magpaliwanag..

“Sige.. Pero..”

“Walang pero-pero. I want to know, kung sino ang ama ng bata.”

Tiningnan ako ni Ella at..

“Si… Si..” ang sabi niya habang nakatitig sa aking mga mata. Kita ko ang pangangamba dito.

“Sino Ella? Please I want to know.” Ang pagmamakaawa ko.

“Gab, I-I’m sorry. Wala ako sa lugar para sabihin ko sa iyo ang bagay na iyan. Masmabuting si Ely ang magsabi sa iyo o di kaya… ang ama nito.”

Imbis na pilitin siya ay rinespeto ko ang desisyon niya. Napabuntong hininga ako kasabay ang pagtingin sa karagatan.

“Basta ang masasabi ko lang ay.. Maging handa ka Gab. Maging handa ka malaman ang katotohanan. Basta kung kailangan mo ng matatakbuhan, masasandalan, at maiiyakan, nandito lang ako.” Sabay ngiti.

“Salamat Ella.” Sabay yakap ko dito.

“Ano ka ba? Kaibigan mo ako Gab.”

“I know, and you’re the only friend that I have.”

“What do you mean?”

“Sa lahat ng mga kaibigan ko, ikaw lang ang hindi nanakit sa akin. Ikaw lang ang nagpakita sa akin ng… ng totoong pagmamahal.” Ang nasabi ko dito.

Hotness of Waco Montero

Indie actor Waco Montero. Ian Feliz Alquiros photography.

Obra Sa Calle presents Mark John Sellado. Photographed by Gil Van Policarpio.

A Rey Cardinal photography. A hot Jake Anderson. Automotive inspire.

Magandang gabi, narito po ako ngayon sa kahabaan ng National Road dito po sa Laguna kung saan isang taxi at isang bus ang nagsalpukan. Pasado alas-otso po ng gabi kanina nang maganap ang nasabing aksidente. Nang makapanayam namin ang driver ng bus,ayon dito ay malayo pa lang ay tanaw na niya ang pagewang-gewang na takbo ng taxi na kasalubong niya.Tinangka niyang iwasan ang nasabing taxi ngunit huli na nang sumalpok na ito sa harapan ng minamanehong bus. Wala naman pong naiulat na nasaktan sa 39 na pasahero ng bus maliban sa driver nito na nagtamo ng kaunting galos. Ngunit sa kasamaang palad ay nasa malubhang kalagayan ang driver ng taxi at patay ang batang lalaking pasahero nito. Ayon sa imbestigasyon ng mga awtoridad sa pamumuno ni NBI agent Newton Santiago, kinilala ang driver ng taxi na si Roldan DelaCruz at ang anak nitong si Romnick Dela Cruz. Kapwa po sila dinala sa Laguna Medical Hospital kung kaya’t tinatawagan po ng pansin ang mga kamag-anak o kakilala ng mga biktima na makipag-ugnayan sa pulisya. Manatili po kayong nakasubaybay para sa iba pang nagbabagang balita.Ako po si Charlene Martinez, para sa The Anchor:Flash Report.”

“K-Kuya…” naluluhang sambit ni Romeo matapos mapanood sa TV ang balita. Naroon sya sa salas na naghihintay sa Papa at Kuya niya habang naroon sa kusina si Aling Cecille.

Ilan beses tinangka ni celine na kausapin upang magpaliwanag ky josh kapag my pagkakataon na wala ang asawa,ngunit kapag akma na sya ay lalapit,agad itong lumalayo sa kanya..

Sinadya ni celine na puntahan... na lamang ito sa bahay. Nang makita siya ng ama ni josh ay agad syang pinapasok.

"andun sya sa kusina umiinom na naman'puntahan mo na lang."

"salamat po"

pagkakita pa lang nito sa kanya ay agad na nagsalita. "anung ginagawa mo dito!"

"let me explain..

" pagak itong tumawa,"explain? For what?! I don't need your explanation! My asawa ka na at hindi ka na dapat pumunta dito!" "kaya ka pala nakipag break sa akin dahil pinagpalit mo ko sa mayaman! Dahil ba sa mahirap lang ako? Dahil ba hindi ko kayang ibigay sau ang kayang ibigay sau ng asawa mo ngaun! Akala ko pa naman iba ka,napakataas ng tingin ko sayo pero ngayon..pweh!! Basura ka na lang sa paningin ko!"

"josh patawarin mo ko hindi ko gustong saktan ka" umiiyak na sabi ni celine..

"umalis ka na kung ayaw mong ipagtabuyan pa kita palabas!."

yumakap si celine dito ngunit itinulak lamang sya.

"kahit kaylan hinding hindi ko mapapatawad ang ginawa mo sa kin! Niloko mo lang ako at pinaasa! Akala ko ikaw na ang babaeng makakasama ko habang buhay pero kagaya ka rin pala ni mama iiwan din pala ako!" "umalis ka na!"

BOOK 2: Vengeance of a Broken Heart
Part 7: "Hared Awakens.."

Pagkarating ko sa Waiting Room..
“Jared, Naiwan mo yung Phone mo.” Ang sabi ko.
Paglingon ni Jared ay nakita ko ang kausap niya, si Ely at may hawak-hawak na maliit na bata.
“Gab!?!?” ang gulat na gulat niyang sabi.

Kitang-kita ko ang pagkagulat at pamumutla sa kanyang mukha. Kung siya ay nagulat, ako rin ay nagulat dahil sa dala-dala niyang batang lalaki.
“Sino kaya ang batang hawak-hawak niya at parang.. parang pamilyar o may kamukha ang bata..” ang sabi ko sa sarili ko.
“G-G-Gab.. I-i-ikaw ba yan?” ang nanginginig na sabi niya.
“Uuumm Ely si—“ hindi natapos ni Jared ang saabihin dahil..
“I’m Erick Uriel Alvarez, chairman and owner of this company. How may I help you?” ang sabat ko na parang hindi ko siya kilala.
“Aahhh.. Ehh.. Ahh..” ang sabi ni Ely na hindi magkamayaw
“Mama, nasaan po si Papa?? Di ba sabi niyo po ay makikita ko na siya ngayon?” ang tanong ng batang lalaki na kasama niya.
“Anak!?!? Anak ni Ely ang bata!?!?!” ang sigaw ko sa isip ko.
Napatingin si Ely sa bata at pagkatapos ay tumingin siya kay Jared.
Sa tingin niyang iyon kay Jared ay iba ang naramdaman ko, nakaramdam ako ng matinding kaba at pamumutla. Naalala ko tuloy ang isang bagay na nasabi ni Jared sa akin noong nasa pool area kami.

“When I had sex with her, I was still thinking of you..”

“Hindi kaya…. Hindi.. sana mali ang hinala ko.” Ang sabi ko sa isip ko.

Shower Time with Ethon Perez

Shower time with Ethon Perez. Photograph by Achilles. The hunky security guard shower time photos.

Etherian Calendar Boys 2015. The candidates of Etherian Calendar Boys 2015. photograph by BlackAnt Lensman .

Bago sumapit ang pasko, namimili ang Mommy ko ng mga pangregalo para sa araw ng pasko. At itong aming Daddy, gumagawa ng Christmas tree. Sasabitan ko naman ng mga laruan at mga candy. May iba’t ibang kulay itong ilaw ng Christmas tree. Ito’y laging nagniningning pagsapit ng gabi. Thank you! Thank you! Ambabait ninyo,thank you!”awit ng magkapatid na Romeo at Romnick sa kanilang pangangarolling sa gabi ng Bisperas ng Pasko.
“Romeo, anglaki ng napamaskuhan natin!” Tuwang-tuwa na wika ni Romnick habang binibilang ang mga barya sa loob ng lata na ginawa nilang tambol.
“Oo nga kuya eh. Ang saya talagang mangarolling kapag bisperas ng pasko. Walang patawad.” Sagot naman ni Romeo habang hawak ang mga tansan na tinuhog ng pabilog sa alambre.
“Uwi na tayo. Sigurado naghahanda na doon sina Mama at Papa para sa Noche Buena.”

Magkapatid sina Romnick at Romeo. Ngunit ang turing nila sa isa’t isa ay matalik na magkaibigan. Napakalapit ng loob nila sa isa’t isa mula pa noong sila’y mga bata pa. Sa kabila ng hindi pantay ang pagmamahal na ibinibigay sa kanila ng kanilang ama. Sapagkat paborito nito ang panganay na si Romnick.

11:58….11:59….12:00….”MERRY CHRISTMAS!!!!” Napakasaya ng pagdiriwang ng pasko. Napakagandang tingnan ang mga parol na nakasabit sa mga kabahayan at sa buong paligid. Napakasayang pagmasdan ang mga Christmas lights na kumukutikutitap pagsapit ng gabi. Nakakaaliw panoorin at pakinggan ang mga batang nangangarolling sa mga bahay-bahay. Napakasayang magsimbang-gabi kasama ang pamilya at mga kaibigan. Napakasarap ng puto bumbong at bibingka na nabibili sa kalye. Damang-dama ang diwa ng pagbibigayan . At higit sa lahat, buhay na buhay ang paggunita sa araw ng kapanganakan ng ating Panginoong Hesukristo.

Bata pa lang magkaibigan na sila Josh at celine .Kapwa sila mahirap s buhay,lumaki c josh na ang ama lang ang kinalakhan at ang ina nito ay sumama sa mayamang lalake noong siya ay 2 yrs old p lamang dahil di nito nakayanan ang hirap ng buhay nila

.Piyon sa isang construction site ang kanyang ama.Mula noon di na muli itong nag asawa..

Ngunit sinubok sila ng tadhana,Isang araw naaksidente ang ama ni celine sa construction site na pinagtatrabuhan nito,aksidenteng nahulog ito s ikalawang palapag na building na ginagawa.

Dinala ito ng ospital ngunit wala pang malay, pag hindi pa ito nagigising,ang sabi ng doctor ay kaylangan itong operahan dahil nagkaron ng internal bleeding sa utak nito sanhi ng pgkakabagok ng ulo ng pasyente..at malaking halaga ang kylangan para sa operasy0n.

Lumapit ang ina ni celine sa pinagtatrabuhan ng kanyang ama ngunit di sapat ang halagang ibinigay nito s kanila,wala silang nagawa kundi magdasal.

Awang awa si josh sa kasintahan ngunit wala siya magawa dahil malaking halaga ang kylangan.Hindi naman alam ni celine kung anu ang gagawin,mahal na mahal niya ang kanyang ama at hiling nya na sana ay may mbuting puso ang tumulong sa kanila..

Isang araw nkaupo siya sa isang park at nagiisa,umiiyak sya ng my isang lalake ang lumapit sa kanya,inabutan siya ng panyo,tinan0ng siya kung bkit umiiyak..mukha naman itong disente at mbait kya nagtiwala siya na sabihin ang problema,

sandaling nag isip ang lalake maya-maya nagsalita ito,"kung gusto mo tutulungan kita sa problema mo sa isang k0ndisy0n?"

BOOK 2: Vengeance of a Broken Heart
Part 6: "A Day With Jared.."

“Uuumm.. busy ka ba?” ang tanong nito.
“Bakit?” ang tanong ko dito.
“Uumm.. Yayain sana kita lumabas eh. Pwede ka ba?” ang tanong nito.
“Ha???” ang bigla kong nasabi.
At napangiti naman ang mokong sa reaksyon ko.
“Ang sabi ko, Pwede ba tayo lumabas? Yung gumala ba?”
Sa totoo lang, I didn’t expect na iimbitahan niya ako.
“Please? Kahit ngayon lang?” ang sabi niya ulit.
“Hhhmmm.. Ok! Call.”
Kita ko naman na napangiti ang mokong sa sagot ko.
“So.. Sure na ito ha? Hindi ka busy?” ang tanong niya.
“No I’m not. Palagay mo ba papayag ako sa proposal mo kung busy ako?”
Isang matamis na ngiti nanaman ang ginawa niya. Sh*t! kita ko nanaman ang dimples niya.
“Give me 15 minutes, aayusin ko lang itong gamit ko. Then we’re ready to go.” Ang sabi ko.
Makalipas ang 15 minutes ay lumabas na ako at sabay kaming bumaba.
Kung iniisip ninyo na pumayag ako sa alok niya dahil sa nararamdaman ko, well nagkakamali kayo. Sabi ko nga, it’s part of my plan na pa-ibigin siya ng todo-todo at pagkatapos ay iiwan ko. Ang bad right? I Know Right! Bwahahaha!!
Sa labas ng company, akmang dudukutin ko na ang cellphone ko para tawagin ang limusin ay..
“Oooppss!!” ang sabi ni Jared.
“Why?”
“We won’t use your Limo.”
“Edi ano? Yung kotse mo?”
“No.”
“Ano nga?”
“Mamamasahe tayo.”ang sabi niya sabay killer smile.
“Ha!?!?!” ang gulat na gulat kong reaksyon.
Kita ko naman na natawa siya sa reaksyon ko.

STORY: Love Me Like I Am (Book 2) 5

“GAB!!” ang sigaw ng lalaki sa likod.
Nang lingunin ko ito ay bumungad sa akin si Ace, at kita ko ang galit sa mukha niya. Pansin ko din na nasa likuran niya si Enso.
Wala pang tatlong segundo ng tawagin ako ni Ace ay lumapit ito at hinatak ang isa kong kamay palayo kay Jared.
“Umuwi na tayo..” ang matigas na sabi ni Ace.
Ngunit hinatak naman ni Jared ang kamay ko na kanina pa niya hawak-hawak.
“Gab.. Mag-usap tayo please.. kahit sandali lang.” ang nagmamakaawang sabi ni Jared.
Pagkatapos sabihin ni Jared ang mga katagang iyon ay biglang tumingin ng masama si Ace dito.
“Shit!! Baka magkaroon ng gulo dito!! Anong gagawin ko!?!?!” ang sigaw ko sa sarili ko.
…..
Patuloy pa rin ang matulis na titig ni Ace kay Jared na para bang kakainin niya ng buhay ito. Nakakatakot, nakakapangilabot, kailangan mapigilan ko kung ano man ang gulong pupwedeng mangyari.
“Please?” ang pagmamakaawa ni Jared sa akin.
“I SAID LET’S GO HOME!” ang biglang sigaw ni Ace sabay hatak sa akin.
“Ace, bitiwan mo ako!! Nasasaktan ako ano ba!!!” ang sigaw ko dito.
Napakahigpit ng hawak niya sa kamay ko, parang mababali na ito sa sobrang higpit.
“BITIWAN MO NGA AKO SABI EHH!! ANO BA!?!?” Ang malakas na sigaw ko sabay pwersahang kalas ng braso ko sa kamay niya.
Kita ko ang pagkagulat sa mukha ni Ace. Tinitigan ko siya, yung parang tingin niya kanina kay Jared. Alam ko kasing kapag galit na ako, ay wala ng magagawa si Ace kundi sumunod sa gusto ko. Ngunit iba sa pagkakataong ito.
“Umuwi na tayo..” Ang mahinahon ngunit matigas na sabi nito sabay muling hawak sa braso ko.
“Ano ba!!” ang sigaw ko ulit dito.
“Sir mawalang galang na po, pero di mo ba nakikita? Nasasaktan na si Gab. Wag mo siyang pilitin kung ayaw niyang sumama sa iyo.” Ang biglang singit ni Jared.

Dali-dali kaming bumalik sa puntod ng aking mga magulang kung saan naroon si Lola Isyang at nagsimula nang magdasal. “Lola Isyang… pasensya na po sa abala. P-pero may nabanggit po kayo kanina at gusto ko po lamang linawin kung tama nga ang aking narinig.” Ang sambit ko.

Biglang napalingon sa amin si Lola Isyang. “A-ano iyon, Alvin?” ang tanong niya.

“Nasabi niyo po na ‘…tandang-tanda ko pa ang ang matinding saya sa mukha ni Itang noong ibinalita ko sa kanya na isang napakakisig at napakalusog na batang lalaki ang iniluwal niya’. Tama po ba?”

Nag-isip siya ng sandali. “I-iyan ba ang n-nasabi ko?”

“Opo… at alam ko pong Itang ang tawag ng mga tao sa aking inay Pacita” sabay lingon ko kay kuya Andrei na nanlaki rin ang mga mata sa napuna ko. “S-sino po ba ang nagluwal kay kuya Andrei? Ang inay Pacita po ba?” dugtong kong tanong.

Kitang-kita ko ang pagkagulat ni Lola Isyang sa aking tanong. Marahil ay hindi niya inaasahang mapansin ko ang sinabi niyang iyon na maaaring hindi rin niya sinadya. “A… e…” ang paunang naisagot niya na mistulang nag-isip sa sunod na sasabihin. “Ay… ito namang batang ito. I-iyang ang ibig kong bigkasin, hindi Itang. Aurea kasi ang pangalan ng inay ng kuya Andrei mo kaya Iyang ang tawag ko sa kanya. Hindi Itang, Iyang ang ibig kong bigkasin. Nagkamali lang ako.” ang dugtong pa niya.

Parang nadismaya naman ako sa sagot niyang iyon. Parang hindi ako kumbinsido. “Lola… hindi po Iyang ang tawag ng mga tao sa inay ko. Auring po… Wala pa po akong narinig na tumawag sa kanya ng Iyang. Ang inay Pacita lang po ang minsan ay tinatawag nilang Itang.” ang pagsingit naman ni kuya Andrei.

“A, eh… a-ako lang siguro ang tumatawag sa kanya ng Iyang.” ang sagot uli ng matanda.

STORY: Love Me Like I Am (Book 2) 4

Nagtitigan kami, mata sa mata. Unti-unting nagkalapit ang mukha namin, hanggang sa maramdaman ko ang kamay niya sa mukha ko.

“Wala ito sa plano ko! Wala sa plano kong mahulog muli sa kanya! P-Pero bakit ganito? Hindi ko mapigilan ang magnetismong taglay niya?” ang sabi ko sa sarili ko.
Palapit ng palapit ang mukha namin. Konting-konti na lang at maglalapat na ang aming mga labi..
Magkadikit na ang aming noo kasama ang aming ilong ng bumalik ako sa aking katinuan. Kumalas ako at pagkatapos ay tumakbo paalis.
Sa gabing iyon, hindi ko nagawang makatulog ng mahimbing. Naisip ko ang mga plano ko, wala sa plano ko ang mahulog muli sa kanya. Wala sa plano ko ang mahalin siya ulit. Naisip ko din si Ace, naisip ko na baka dumating ang panahon na mapagtaksilan ko yung tao. Ang taong sobrang nagmamahal sa akin.
“Hindi! Hindi Pupwede ito!” ang sabi ko sa sarili ko.
Kinabukasan..
“Gab, Sasama si Enso ha?”
“Ace!! Alam mong nandoon si Jared! Gusto mo bang magkita sila? Gusto mo bang masabotahe ang mga plano ko?” ang sabi ko.
“Basta! Gusto ko sumama si Enso.”
“Please Kuya Gab? Please?” ang sabi ni Enso
“Hindi pwede!” ang sigaw ko.
“Ace, kasama ko buong araw si Jared ngayon. Hindi pupwede!” ang sabi ko dito.
Tumingin lang si Ace at ilang sandali pa ay..
“Ok sige..”
“Kuya Ace!!” ang sigaw ni Enso.
Ngunit hindi sumagot si Ace at isang tingin lang ang ginawa nito kay Enso.
At ayun na nga, hindi sumama ang makulit na bata, este damulag.
Sa Opisina..

“Itayyyyyyyy!!! Itayyyyyyyy!!! Itayyyyyyyyyyyy!!!” ang pagsisigaw ko habang hinawak-hawakan ko ang kanyang braso at pilit na ikinilos ang katawan niya.

Ngunit hindi na niya ako sinagot pa.

“Duktor! Duktorrrrrrrr!” ang pagsisigaw ko. Halos puputok na ang aking baga at lalamunan sa tindi ng aking pagsisigaw.

Dali-daling pumasok ang mga duktor at pilit nilang ni-revive ang paghinga ng itay. Ilang beses din nila itong binigyan ng electric shock ngunit wala na talagang palatandaan na buhay pa ang itay.

“I’m sorry…” ang sambit ng duktor sabay muestra sa mga nurse na ipalabas na lang ang bangkay ng itay at dalhin ito sa kanilang morgue.

Ang sakit. Sobra. Iyon bang nakikita mo ang iyong magulang na wala nang buhay, hindi ka na naririnig, hindi na nakakagalaw. Mistulang isang bagay na lamang siya na walang saysay. At ang sakit na naramdamn ko ay hindi lang dahil sa pagkawala niya at ng inay kundi nadagdagan pa ito sa iniwang pagbubunyag tungkol sa tunay kong pagkatao. Para bang hayun, nawala na nga sila, nag-iwan pa sa akin ng masakit na katotohanang itinatago nila sa akin sa napakahabang panahon. Parang lumabas na pinaglaruan lang nila ang buhay ko. Parang wala silang pakialam sa aking damdamin. Parang isang aso lang ako na inalagaan, walang pakiramdam at walang pakialam kung saan ang kanyang pinagmulan.

Halos hindi ako maaawat sa pag-iiyak sa harap ng labi ng aking itay, naghalo ang aking naramdaman: lungkot sa kanyang pagkawala at ang sama ng loob.

“Kam… huminahon ka. Lakasan mo ang iyong loob.” sambit ni Noah sabay yakap sa akin at tinapik-tapik pa ang aking likod.

Hotness of Christopher Taruc Briones

Ready for summer?... Thirst from Ryx Skyler Imagecatcher. Aspiring model Christopher Taruc Briones. Theme: THIRST.

Bulges of bikini open contest. Contestants are wearing sexy bikini underwear. Vince Sarala photography

Pinoy indie actor Jake Dantes. A member of Professional Models Association of the Philippines (PMAP). The hot and sexy Jake Dantes by Yen Santos photography.

A Rey Cardinal Photography. Antonio's Paradise. Nice one!

Nasa ganoon akong pag-iyak ng may nag-text. Si Ace! At ang message niya ay..

“Gab.. Bumaba ka ngayon din, merong naghahanap sa iyo sa telepono.. MAMA MO DAW.”
Hindi ako nakakibo.. Hindi ako nakapagsalita.. Para akong naging istatwa sa nabasa ko.
Biglang nag-ring ang cellphone ko at nakita kong tumatawag si Ace. Hindi ko agad sinagot imbis ay nag-isip ako ng pwedeng gawin. Ilang sandali pa ay sinagot ko ang tawag niya.
“Hello Ace..”
“Hello Gab! Pumunta ka sa Office mo ngayon din!” ang sabi nito.
“Ace, tell her that I’m busy. Na.. na..” hindi ko natapos dahil muli, pumatak ang luha ko.
“Gab, please answer it. Please. Kahit yan lang.” ang sabi ni Ace.
Wala akong nagawa kundi ayusin ang sarili, at bumaba. Nang makababa na ako ay dumiretso ako sa office room ko kita ko na si Ace lang ang nandoon. Paglapit ko kay Ace ay binigay nito ang isang cellphone.
“Hello Ma’am.” Ang sabi ko.
“Hello. Gab anak ikaw na ba ito?” ang sabi ni Mama sa kabilang linya.
Hindi ako nakapagsalita imbis nag-umpisa na akong maluha at tiningnan si Ace.
Tumango lang ito senyales na sabihin ko na.
“Gab anak magsalita ka naman. Anak, si mama ito!” ang sabi ni mama na naiiyak na.
“I-I-I’m so sorry ma’am, I think wrong number po kayo.” Ang nasabi ko na lang kasabay ang patay ng cellphone.
Pagkatapos noon ay humagulgol na ako. Si Ace naman ay tiningnan ako ng masama at..
“Anong ginawa MO!!??” ang sigaw ni Ace sa akin.
“Ace, h-h-hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam ang gagawin ko.”
“Edi sana kinausap mo man lang. Pinaalam mo na ok ka.” Ang naka-sigaw na sabi pa rin ni Ace.
“Ace, you know na hindi ko magagawa yan. Oo gustong-gusto kong ipaalam kay mama na ok ako. Pero paano ko gagawin iyon? Paano ang plano ko? PAANO ACE SIGE NGA!” ang sigaw ko sa kanya.
“Masmahalaga pa ba ang plano mo Gab kesa sa pamilya mo? Masmahalaga pa ba ang paghihiganti mo kesa sa pamilya mo? Ganyan ka na ba ngayon ha!! Ang Selfish mo!” ang sigaw nito habang madiin niyang hawak ang balikat ko at yinuyugyog ito.

“K-kuyaaaaa! K-kuyaaa!!!” ang pilit ko pa ring pagsisigaw bagamat ramdam kong unti-unting nawalan ako ng lakas.

At, “Blagggg!”

“Love! Love!” ang narinig kong boses.

Agad kong iminulat ang aking mga mata. Si Brix pala. “A-anong nangyari?” ang tanong ko.

“Nanaginip ka! Nagsisigaw ka ng ‘Kuya! Kuya!’ tapos hayan, nalaglag ka sa kama natin…”

Bigla rin akong natauhan at nakahinga ng maluwag, nagpasalamat na panaginip lang pala ang lahat. Para kasing totoo. Parang naglalaro pa rin sa isip ko ang buogn pangyayari. Pati ang matinding takot at mabilis ng pagkabog ng aking puso ay ramdam ko pa rin.

Inalalayan ako ni Brix na makatayo at muling makahiga sa kama, sa tabi niya. “A-anong oras na ba?” ang tanong ko.

“Mag-aalas dos na ng madaling araw. Ano ba ang napanaginipan mo?” tanong niya habang inilingkis ang braso sa aking katawan noong nakahiga na kaming pareho sa kama.

“S-si kuya Andrei… ikinasal na raw at sa galit ko kay Ella, binaril ko siya. Tapos, si kuya Andrei ang natamaan at ako naman ang binaril ng sundalo.”

“Iyan… kasi palagi mong iniisip silang dalawa eh.”

“Galit na galit kasi ako sa babaeng iyon. At galit din ako kay kuya Andrei… hinayaan niya ang sariling magamit sa balahurang babaeng iyon.”

“Hayaan mo na sila… marealize din ng kuya Andrei mo ang lahat na mali siya sa ginawa niyang pagpakasal kay Ella.”

STORY: Love Me Like I Am (Book 2) 2

Tumakbo ako, lahat ng lakas ay binuhos ko para abutan ang sasakyan ng mahal ko. Lahat ginawa ko para madinig niya ang tinig ko.

“Gab!!!” ang sigaw ko habang habol hininga ako sa pagtakbo.
Patuloy pa rin ako sa pagtakbo sa gitna ng maluwag at malawak na highway, hindi alintana kung mayroong mga iilang sasakyang dumadaan, basta maabutan ko lang ang sasakyan niya.
Nang bumilis ang andar ng kanyang sasakyan ay tinangka kong bilisan ang pagtakbo ko, ngunit bigla akong natapilok na naging sanhi ng pagkaluhod ko.
Wala na akong nagawa kundi humagulgol dahil alam ko na wala ng pag-asang maabutan ko pa siya.
.......................
.......................
.......................
Nasa gitna ako ng pag-iyak ng napansin kong tumigil ang sasakyan niya at nakita kong may bumaba.
“Si Gab!!” ang sigaw ko sa sarili ko.
Nakita kong tumakbo siya palapit sa akin. Pinilit ko naman ang sariling tumayo at salubungin siya. Habang papalapit siya ay napansin ko ang luhang dumadaloy sa kanyang mukha, napansin ko din ang matamis niyang ngiti. Ilang sandali ay yinakap niya ako na ginantihan ko din ng yakap.
Parang wala ng bukas ang pagyayakapan namin, dinig ko din ang paghagulgol niya at ramdam ng balikat ko ang luha na tumutulo galing sa kanyang mga mata.
“Mahal na mahal kita Jared, Sorry sa nagawa ko. Sorry sa pag-iwan ko sa iyo.” ang humahagulgol niyang sabi.
“Ok lang Gab, ok lang mahal ko. Ang importante ay nandito ka na. Mahal na mahal kita.”
Kumalas ako sa pagyayakapan namin at tinitigan ang kanyang mata.
“Napakaganda talaga ng mata ng mahal ko” ang sigaw ko sa isip ko.

Hindi agad ako nakasagot sa tanong na iyon ni kuya Andrei. Mistula akong nabilaukan. Pakiwari ko ay iyon na ang pinakamahirap sagutin na tanong sa tanang buhay ko.

Tiningnan ko siya, nagkasalubong ang aming mga tingin. Ngunit ako na rin ang umiwas. Yumuko ako sabay sagot ng “O-ok…” bagamat sa kaloob-looban ko ay mistulang piniga sa sakit ang aking puso.

Iyon lang ang isinagot ko. Ni hindi man lang ako nagtanong kung kailan ang kasal, saan gaganapin ito, anong oras magsimula, sa simbahan ba, ano ang motiff…

“Seryoso na talaga iyan, Andrei ha?” ang tanong ni itay.

“Opo tay… seryosohan na po ito.” At baling sa akin, “Di ba tol?”

Ngunit hindi pa rin ako kumibo.

“Saan ba gaganapin ang kasal ninyo?” ang tanong uli ng itay.

“Sa chapel po, sa loob ng military base namin sa Mindanao. Simpleng kasal lang po itay.”

“Darating ba ang mga magulang mo?”

“Opo… at ang plano nila ay dadaan dito sa inyo ng isang linggo pagkatapos ng kasal. Namiss na raw nila kayo. Miss na miss na rin daw nila si bunso…” sabay tingin sa akin.

STORY: Love Me Like I Am (Book 2) 1

Tumakbo ako, lahat ng lakas ay binuhos ko para abutan ang sasakyan ng mahal ko. Lahat ginawa ko para madinig niya ang tinig ko.

“Gab!!!” ang sigaw ko habang habol hininga ako sa pagtakbo.
Patuloy pa rin ako sa pagtakbo sa gitna ng maluwag at malawak na highway, hindi alintana kung mayroong mga iilang sasakyang dumadaan, basta maabutan ko lang ang sasakyan niya.
Nang bumilis ang andar ng kanyang sasakyan ay tinangka kong bilisan ang pagtakbo ko, ngunit bigla akong natapilok na naging sanhi ng pagkaluhod ko.
Wala na akong nagawa kundi humagulgol dahil alam ko na wala ng pag-asang maabutan ko pa siya.
.......................
Nasa gitna ako ng pag-iyak ng napansin kong tumigil ang sasakyan niya at nakita kong may bumaba.
“Si Gab!!” ang sigaw ko sa sarili ko.
Nakita kong tumakbo siya palapit sa akin. Pinilit ko naman ang sariling tumayo at salubungin siya. Habang papalapit siya ay napansin ko ang luhang dumadaloy sa kanyang mukha, napansin ko din ang matamis niyang ngiti. Ilang sandali ay yinakap niya ako na ginantihan ko din ng yakap.
Parang wala ng bukas ang pagyayakapan namin, dinig ko din ang paghagulgol niya at ramdam ng balikat ko ang luha na tumutulo galing sa kanyang mga mata.
“Mahal na mahal kita Jared, Sorry sa nagawa ko. Sorry sa pag-iwan ko sa iyo.” ang humahagulgol niyang sabi.
“Ok lang Gab, ok lang mahal ko. Ang importante ay nandito ka na. Mahal na mahal kita.”
Kumalas ako sa pagyayakapan namin at tinitigan ang kanyang mata.
“Napakaganda talaga ng mata ng mahal ko” ang sigaw ko sa isip ko.
“Hinding-hindi na kita iiwan Jared.. Hindi na..” ang sabi niya.
“I love you Gab..”
“I love you Jared..”

“H-hi...” ang sagot ko ring halos hindi makapagsalita gawa nang pagkabigla sa hindi inaasahang pagsulpot niya.

Lumapit siya sa pinto ng bahay kung saan ako nakatayo sa harap nito. Nahinto na rin ang pagtatahol ng mga aso at nagsibalikan na sila sa kani-kanilang mga puwesto. Napansin ko ang bitbit niya. Dalawang malalaking bag sa magkabilang kamay at may knapsack na nakasukbit sa kanyang likod.

Nang nasa harap ko na siya, ibinaba niya ang bitbit na mga bag at niyakap niya ako. Sinuklian ko ang kanyang yakap. Ramdam ko sa higpit nito ang kanyang kasabikan. “A-akala ko ba ay hindi ka pinayagan ng daddy mo na umalis? At bakit ang dami mo atang dalang bagahe?” ang tanong ko.

“Eh...” hindi siya nakasagot.

Kumalas ako sa aming yakapan at tiningnan siya. “L-lumayas ka? Nagrebelde ka?”

Tumango siya.

“B-bakit???” Ang tanong kong nabigla sa kanyang dahilan, ipikita ang aking pagkadismaya.

“N-nasaktan ako. Nag-away kami ng daddy ko... Ayaw na niyang magkita pa tayo.” Sambit ni Brix na ang boses ay nag-crack na sanhi ng pigil na pag-iyak. “D-doon na raw ako mag-aaral sa Amerika upang hindi na tayo magkita. A-ayaw kong malayo sa iyo, love.”

Hindi ko alam kung maawa sa kanya o mainis sa aking narinig. “P-paano na iyan? Ginawa mong kumplikado ang sitwasyon natin... Alam mo bang lalo lang tayong mahirapan niyan?”

At doon na siya humagulgol. “Hindi ko kayang hindi kita makita eh...”

“Hah??? P-paanong nangyari???” ang gulat na sagot ni James.
“M-may nasilip sila sa mga papeles. At doon nila nakitang hindi pala ako ang tunay na tagapagmana ni Sophia.”

“S-sino???”

“I-ikaw kuya…”

“Hah? B-bakit ako?”

“Di ba nang ikinasal kami, nagkunyari akong ikaw. At pangalan mo ang nakalagay sa marriage certificate. Kaya ikaw ang legal na tagapagmana ng lahat na mga ari-arian ni Sophia.”

Mistulang natulala si James sa kanyang narinig.

“Ikaw ang mayaman kuya, hindi ako…”

Tinitigan ni James ang kambal. “Dala-dala mo ba ang mga papeles na nagpapatunay na ako nga ang tagapagmana?” ang tanong niya.

“Opo…” sagot ni John sabay bukas sa kanyang bag at noong nabuksan na, hinugot ang mga envelopes at inabot ang mga ito kay James.

Tinanggap naman ni James ang mga dokumento. Binasa. Pagkatapos, “So… ano ngayon ang plano mo ngayon?”

“Wala… mag apply na lang ako sa iyo ng trabaho.” Sabay bitiw ng hilaw na ngiti.

“O e di kung ganoon, patuloy ka lang sa pagtatrabaho sa restaurant. Bibigyan kita ng appointment letter.”

“Talaga kuya?” ang sambit ni John.

“Oo. At ikaw na rin ang prisidente at CEO ng kumpanya.”

Jannzyn Bawanan

Jannzyn Bawanan joining Mr. Heartthrob 2015. This coming February 12, 2015 Mr. Heartthrob 2015 will be held in Music Hall, Metrowalk Ortigas.

The candidates for Hataw Superbodies 2015 Men in swimwear competition photos. The Hataw Superbodies 2015 will be held in Area 05 Event's Place, 3rd flr. Bellagio Square, 243 Tomas Morato cor. Sct. Fuentebella St., Q.C. The Hataw Superbodies 2015 hosted by Isabel Granada and John Nite with special guests Meg Imperial.

Ang hot at gwapo ng masahistang ito.comment lang sa gusto makuha number niya?

BASTUSIN TEASER

The most daring indie film movie of the year. A Jigz F. Recto film. present Bastusin. Sofia Lee is Bastusin. Starring Ralph Louie, Norris John, Brad Laurente, Lorraine Lopez and Sofia Lee.

A indie film actor, bridal shower boy, massage therapist and a photoshoot model Kenneth Pachero.

Hotness photos of Kenneth Pachero. He stars in pinoy indie film movie Pulgada (Inches).

Paraiso…

Ito ang masasabi ko sa lugar na kinaroroonan ko ngayon, walang inaalala, walang problema, walang hirap, walang sakit.. Teka! Patay na ba ako?? Ang bigla kong natanong sa sarili ko.
Naka-upo ako noon sa gitna ng napaka-gandang lugar na iyon ng may madinig akong mga tao na tumatawag sa akin..
“Anak, miss na miss na kita.. Sana nandito ka, kasama namin ng Papa mo.. Alam ko anak na impossible na ito.. Pero umaasa pa rin ako na buhay ka, at ok ka.. Anak mahal na mahal kita..” ang sabi ng boses na nadidinig ko.
“Si Mama!” ang sigaw ko sa isip ko.
“Gab, sana buhay ka at kapiling ni Kuya.. Gab, hirap na hirap na ang kuya ko. Bakit ba kasi umalis ka? Bakti mo ba kami iniwan? Ako? At si kuya?? Bakit Gab?? Kung alam mo lang Gab, sobra-sobra na ang paghihirap ng Kuya Jared ko..” ang sabi ng isa pang boses na nadinig ko.
“Ella!!” ang sigaw ko ulit sa sarili ko.
“Gab... Gumising ka na.. Kailangan ka ni Enso, kailangan ka ni Lolo, at kailangan kita. Mahal kita Gab, wag mo akong iwan gaya ng pag-iwan sa akin ng magulang at girlfriend ko. Gab, please wake up.” Ang sabi naman ng isa pang boses.
“Ace!!” ang sabi ko ulit sa sarili ko.
Ilang sandali pa ay may lalaking tumatawag sa akin. Nang lingunin ko ang kinaroroonan ng boses ay nakita ko ang taong pinaka-mamahal ko. Si Jared.
JARED: “Gab!!” ang sigaw niya habang tumatakbo papalapit sa akin.
Nang makalapit siya sa akin ay agad-agad niya akong yinakap.
JARED: “Gab, miss na miss na miss na kita.. Wag mo na akong iwan please.. Mahal na mahal kita.. isama mo na ako Gab..” ang sabi niya kasabay ng pagpatak ng luha niya.
AKO: “Jared.. Mahal din kita.. Pero –“ hindi ko natapos dahil..
JARED: “Gab please, take me with you.. magsama na tayo..” ang sabi niya habang umiiyak.
Hindi pa ako nakakasagot ng unti-unting lumayo ang kinatatayuan ko sa kinatatayuan ni Jared. Tumakbo siya ng tumakbo ngunit kahit anong pilit niyang habulin ako ay hindi niya magawa.

“H-ha???” ang gulat kong sagot sa pagkarining na may matinding karamdaman si Brix. “S-sigurado ka? Paano mo nalaman? Ang lakas-lakas pa niya noong nakaraang mga araw ah.”

“Hindi ko nga rin akalain eh! Sino bang mag-aakalang ang isang katulad ni Brix na malakas, athletic, nagji-gym ay magkaroon ng isang karamdaman?”

“A-anong cancer ba ang dumapo sa kanya?”

“Sa kidney.”

“Siguradong cancer ba?”

“Oo... at ayon sa initial findings, kailangang-kailangang tanggalin ang isang kidney niyang natamaan.”

At doon na ako nahinto, napaisip sa mga nangyayari; sinisi ang sarili dahil isa ako mga nakadagdag sa kanyang karamdaman lalo na, nagbago na sana siya ngunit ako pa itong nagtulak sa kanya na bumalik sa bisyong ayaw na niya sanang balikan. May guilt akong naramdaman, may inis sa sarili na dahil lamang sa sama ng loob ko para sa isang tao, nadamay ko pa siya. Lumabas tuloy na napaka-selfish ko, manggagamit. “K-kailan daw ba siya ooperahan? Malala ba ang kalagayan niya?”

“Sa lalong madaling panahon daw Kam... Malala kung sa malala. Pero sa ngayon, ang isang kidney lamang ang nakitaan ng tama kung kaya ay kailangang tanggalin ito upang hindi kumalat sa ibang parte pa ng kanyang katawan ang cancer. Baka sa makalawa na siya ooperahan.”

“N-nasaan siya ngayon Noah?”

“Sa isang ospital ng Maynila. Doon na raw siya ooperahan.”

“Sana... magiging successful ang operasyon niya.”

“Sana... Sana. Kasi ang sabi ng duktor, ang klaseng kanser daw na dumapo sa kanya ay iyong kumakalat, gumagapang.”

“G-ganoon ba? Nakakatakot naman!”

Awang-awa ako sa pagkakita kay James. Iyon bang kitang-kita ko sa aking mga mata na nadapa iyong tao ngunit hindi lumalaban o ni hindi man lang nagsalita. Nakakaawa.

Tahimik lang na tumayo si James, pinagpag ang puwetan ng kanyang pantalon na nadumihan sa dumikit na lupang kaaararo pa lamang. Nang nakatayo na, tinumbok ang kinaroroonan ko.

“Ikaw kasi… sabi ko nang huwag na lang siyang lapitan, nagpumilit ka pa.” ang paninisi ko pa.

“Hayaan mo na Yak. Ang importante, alam na ng itay mo ang tungkol sa atin. At least, ang bigat na dinadala ng ating kalooban ay nabawas-bawasan. Ngayon, kung hindi man tayo natanggap ng itay mo, hindi rin natin siya masisisi. Ngunit umaasa pa rin naman ako na balang araw ay matatanggap din niya tayo.”

“Sabagay…” ang sagot ko na lang. Hinawakan ko ang kanyang kamay. Lalo lamang akong humanga sa kanyang paninindigan a tpagpakumbaba para sa aming relasyon. Sa loob-loob ko lang, nasabi kong napakasuwerte ko pa rin sa kanya.

At iniwan namin ang itay. Tila mga basang sisiw kami sa aming postura.

Sa hapunan, sabay kaming kumain. Ramdam ko ang pagkatensiyonado sa aming sitwasyong buo nga kami ngunit hindi naman nag-uusap. Gusto ko mang magbukas ng usapan, parang napaka-awkward na nand’yan ang itay na masama ang loob sa amin. Walang kibo rin ang inay. Alam kong naramdaman niya ang mahirap naming kalagayan.

“B-bukas pala nay, tay… dadalhin ko si Jassim sa Mindanao. Isang linggo lang po kami doon at pagkatapos ay babalik na.”

Napatingin ang inay kay itay na patuloy lang sa kanyang pagsubo ng pagkain, nakayuko, tila walang narinig. At dahil hindi kumibo ang itay, ang inay na ang sumagot, “S-sige. Isang linggo lang naman... at parang regalo mo na rin iyan sa iyong sarili na pagkatapos ng pagsisikap mo sa iyong pag-aaral at makakuha pa ng ganyang mga awards...”

STORY: BOOK 1 - Love Me Like I Am [16]

Hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko na parang bang bumigat ang buong katawan ko at hindi talaga ako makakilos, para akong naging bato. Kitang-kita ko naman na ang pagkagulat pa rin sa mukha ni Steph. Ilang sandali ay..
STEPH: “ Bianca!!! BIANCA!!!” ang pagsisigaw nito sabay takbo palabas.
Dahil sa nadinig ko ay nagmamadali akong pumasok sa lihim na laguasn at dumiretso sa kwarto ko para magtago. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Bianca kapag sinabi ni Steph na nakita niya ako doon.
Kinagabihan ay nagpunta si Aling Minda, Aling Nelly at Totoy sa kwarto ko.
AKO: “Nakita po ako ni Steph sa bodega.”
ALING NELLY: “Alam namin anak. At naikwento sa amin ni Totoy kung sino si Steph sa iyo.”
TOTOY: “Bakit ba kasi nandoon yung babaneg iyon? Di ba bawal ang bisita doon?”
ALING NELLY: “Noong tinanong ko si Bianca kung bakit niya hinayaang pumasok ang pinsan niya ay sinabi nito na binigyan niya daw ito ng permiso doon. May hahanapin daw na kung ano. Hindi ko na lang tinanong kay Bianca kung ano ito dahil alam ko naman na puputakan ako ng babaeng iyon.”
AKO: “Naniwala po ba si Bianca sa sinabi ni Steph?”
ALING NELLY: “Hindi ko alam anak..”
AKO: “Paano na ito??”
ALING NELLY: “Ate Minda bakit ang tahimik mo dyan?”
ALING MINDA: “Hindi ko alam pero masama ang kutob ko. Palagay ko ay naikwento ni Bianca si Gab kay Steph. Dahil nga di ba? Sa lahat ng nangyari dito sa bahay ay, alam naman natin kung ano ang mga pinagagawa ni Bianca. At alam na din natin na simula’t sapul pa lang ay alam ni Bianca kung sino si Gabriel gawa nga ng ninakaw nito ang kwintas. Ang masamang kutob ko ay.. May related kay Gabriel kung bakit naghahalungkat si Steph doon, hindi ko alam kung ano.”
AKO: “Ano pong gagawin natin?”

Dumating na rin kami sa bahay sa wakas. AgaD kami tumuloy sa kusina para maupo sa upuan ng lamesa. Kasalukuyan namang nagsasalita si trixie habang kumukuha ng malamig na tubig sa ref. habang inoobserbahan ko ang mga kilos ni trixie at nag-aantay ng mga sasabihin nya.

Alam mo babe naawa ako kay rj. Well, sabihin na nating nagulat ako ng pinagtapat niya na kayo nga noong una. I mean I cant imagine you guys have something .ang galing nyo magtago hindi ko akalain na dalawang ex ko pa ang nagkatuluyan. Funny, kasi iniwan nyo ko both para kayo naman ang maglokohan? Joke” ang salaysay ni trixie habang hinahaluan ng biro ang mga sinasabi.

Alammo bang palihim kang sinusubaybayan ni ryan araw-araw. Mula ng huli niyong pagkikita umaali-aligid lamang siya ng di mo napapansin. Isang linggo bago ang nakatakdang pag-alis ni ryan papuntang state, nagsubmit daw siya ng imidiate resignation. Yun kasi ang gusto ng parents nya na isama siya sa states para siya ang maghandle ng business nila doon.

Those remaining days niya bago tumulak , halos itinoon niya ang pagmamatiyag sayo. Ang you know what he said? alam nyang hindi ka lumalabas ng bahay at alam nyang umiiyak kalage ng mga panahong pagkatapos ninyong maghiwalay. I really dont understand kung bakit pinahihirapan pa ninyo ang mgasarili nyo.i mean he could have done something better than being stalker right?

Bat di ka nalang niya nilapitan para icomfort kaniya. And he told me “that was the best thing to do para hindi na madagdagan pa ang mga paghihirap mo. He will never be far from you, he promised his self that he’ll make sure na walang mananakit sayo. Na walang sinu man ang maaaring umagaw ng atension mo.

And you know what? I was actually scared the moment he said na he’ll give his life para lang maprotektahan ka. Imagine? I was thinking that time that this guys sent from up above as your angel.

Nagising ako kinabukasan na medyo masakit ang ulo. Disoriented, masakit din ang katawan, pagod na pagod, antok na antok, at parang gusto ko na lang na huwag bumangon sa higaan.

Tiningnan ko ang wall clock na nakasabit sa dingding. Alas 9 na pala ng umaga. Kinapa ko ang aking katawan. Nakahubad ako at sa aking tabi ay si Brix, wala ring saplot sa katawan.

“Uhmmmmm!” ang pag-unat ni Brix sa kanyang mga braso. Nagising siya sa aking paggalaw. Noong nakita niya ang wall clock, bigla siyang napabalikwas sa higaan. “Shiiit! Late na tayo love!”

Ngunit hindi ako gumalaw sa aking pagkahiga. Tumagilid lang ako na parang wala akong pasok o mga responsibilidad sa araw na iyon. Pakiwari ko ay naroon na naman ang lungkot, ang sakit ng pag-iwan sa akin ng kuya Andrei. Parang ayaw ko nang lumaban pa sa buhay. Ayaw ko na ng pressure, ayaw ko na ng responsibility, ayaw ko nang humarap sa mga tao na wala namang maitutulong sa aking buhay.

“Love! Alas 8 ang pasok mo... hindi ka ba papasok?”

“Arrgghhhhh! Istorbo eh! Natutulog ang tao! Inaantok pa ako!”

“Oo naman. Pero may pasok ka pa, may pasok pa tayo!”

“Hayaan mo na... araw-araw naman iyang pasok. Iyang eskuwelahan, hindi umaalis iyan. Hindi ka iiwanan niyan. Nakatirik lang iyan sa kanyang kinatatayuan. Ano ba ang ikinatatakot mo?”

“Anong ikinatatakot...” napakamot siya sa kanyang ulo. “Nalimutan mo na bang nag-aaral ka? Bakit matatakot? E kung bumagsak ka?”

Pages

Sunday, November 22, 2015

Thursday, May 28, 2015

Sunday, May 24, 2015

Thursday, May 21, 2015

Monday, May 18, 2015

Sunday, May 17, 2015

Saturday, May 16, 2015

Tuesday, May 12, 2015

Monday, May 11, 2015

Sunday, May 10, 2015

Friday, May 8, 2015

Thursday, May 7, 2015

Wednesday, May 6, 2015

Tuesday, May 5, 2015

Sunday, May 3, 2015