STORY: BOOK 1 - Love Me Like I Am [2]

Part 2: “Jared Earl Cruz.. My Future Best Friend??”


Habang papalapit si Pogi sa akin, nadinig ko ang countdown ng mga tao sa baba na..

10.. 9.. 8.. 7.. 6.. 5.. 4.. 3.. 2.. 1.. HAPPY NEW YEAR!!

Sabay na sabay ang sigaw ng mga tao ng Happy New Year sa salitang binitiwan ni Pogi na…

SI POGI (wahehe..): “Tol, Jared Earl nga pala. Bahala ka na rin kung ano gusto mo itawag sa akin sa dalawang name ko.” Sabay ngiti.

AKO: “Uhhhhmmm.. Gabriel bro.. Gab na lang po..” nahihiya kong sabi na di alam ang gagawin…

JARED EARL: “Nice name. Parang anghel ahh. Hehehe. Idagdag pa ang boses mo, WOW!!” Smile sya ulit at napansin ko ang dimple nya. Hehe..

Suuusss Bolero pala ang lalaking eto!!

AKO: “Hay naku.. wag mo na nga akong lokohin.. alam ko at alam nating dalawa na kasalungat lahat ng sinabi mo sa katotohanan” ang pagpapakipot ko.. nyahaha..

STORY: Ang Munting Lihim [4]

Alas otso iyon ng gabi. Abala ako sa pagliligpit ng mga gamit. Kinabukasan kasi base sa pagkakaalam ko ang pagdating ni kuya Andrei. Abala ako sa paghihiwalay ng mga basura o gamit na hindi ko na kailangan. At iyong mga kailangan ko pa ay inilalagay ko sa isang karton. Nilinis ko rin ang mga cabinet, nag-iwan ako ng bahagi na maaari niyang paglagyan ng kanyang mga gamit. Pinunsan ko ang salamin, ang mesa, tinanggal ko ang mga alikabok. Nagbunot din ako upang kuminis ang sahig ng aking kuwarto.

Pinalitan ko rin ang pillow cases ng tatlong unan ko. Iniba ko ng kulay ang pillow case ng isa, na para kay kuya Andrei. Syempre, isa lang ang unan niya at dalawa ang sa akin. Pinagpag ko rin ang mga alikabok sa comforter ko at sa banig na syempre, sa kanya upang sa sahig siya humiga. Hindi naman ako assuming na gugustuhin pa niyang tabihan ako sa kama. Sa isip ko lang ay nag-iba na siya. Nalimutan na niya ang mga nangyari sa amin dati; ang aming munting sikreto. At assuming din na gugustuhin pa rin niyang tumabi sa akin sa kama, hindi pa kaya ng aking kalooban. Syempre, galit ako sa kanya. At hindi lang galit; galit na galit. “Bata pa kaya ako noong tinatabihan niya, kinakarga, pinapagawa nang kung anu-anong bagay. Bata pa rin ako noong pinaasa niya at nasaktan. At hindi napapawi ang sakit na iyon sa aking kalooban.” sa isip ko lang.

Habang naglalaro sa isip ko ang ganoong mga senaryo, parang may kung anong kaba akong naramdaman. Marahil iyon ay dala ng magkahalong excitement at poot sa nakaambang pagdating niya… Hindi ko alam.

“Inay! Inay! Isa lang pala ang kumot ko! Walang kumot si kuya Andrei!” ang sigaw ko noong napansing iisa lang pala ang kumot sa aking kuwarto. Dali-dali akong tumayo ako at tinumbok ang pintuan upang puntahan sa kuwarto niya si inay. Ngunit laking pagkagulat ko noong sa pagbukas ko pa lang ng pinto, nasa bungad na pala nito si inay at akmang bubuksan na sana ang kuwarto ko ngunit naunahan ko lang.

Mistula akong isang tuod na nakatayo lang doon, hindi magawang kumilos. Nakita ko kasi ang kanyang kasamang nakatayo rin sa tabi niya, nakangiting-asong nakaharap sa akin.

STORY: PISO [4]

Sarap na sarap siya sa haba at laki ng aking pagkalalaki. Maging ako ay sarap na sarap din sa pagbayo sa kanya. Maya maya pa, noong malapit na akong labasan, para namang may sumapi sa akin. Sarap na sarap pa rin ako sa pag labas pasok sa kanya. “Aaaaaaaaahhhhhhhhhhh”.

Iyon na lamang at naalala ko ang mga pinagdaanan ni Zaldy sa malupit na kamay ng kanyang tiyuhing adik.

Masaya ako noong naglalakad patungo sa bahay nila Zaldy. May date kasi kami sa may ilog kung saan nabuo ang lihim naming pag-iibigan. Madami na din akong nabuong plano kung ano ang mga gagawin namin sa buong araw na iyon. Andon na lang yung nagprepare ako ng picnic, nanguha ako ng buko, manghuhuli kami ng isda sa mismong ilog na iyon upang maihaw namin at gawing pulutan dahil may dala din akong alak at syempre hindi mawawala ang paghahanapan namin ng piso sa ilamin ng ilog, dun kaya kami nagkalapit. Pasimpleng naglagay din ako ng karatula na nagsasabing delekado na ang ilog na iyon sa may dadaanan papuntang ilog upang ang mga maliligo doon ay hindi na tumuloy at walang maka istorbo sa aming dalawa ni Zaldy. Nakatago na rin doon ang gitara na pangsorpresa ko naman sa kanya. Hindi kasi niya alam na marunong akong maggitara at kumanta at aawitan ko siya ng napakaganda na para bang nanghaharana.

Nakabalandra sa aking mukha ang mga ngiti habang tinatahak ang daan papunta sa bahay nila Zaldy. Naiisip ko na kasi ang mga mangyayari sa aming date na iyon. Buong buo nang pumapasok sa isipan ko ang mga eksena na mangyayari mamaya lang sa may ilog. Ipapakita ko talaga sa kanya ang labis kong pagmamahal. Dahil unang monthsary nga namin iyon, gusto ko talagang maging sulit ang araw na kasama siya.

STORY: ANG LALAKI SA BUROL [9]

“Grabe igan... nagdrama talaga ang lola mo!” sambit ni Ricky. “Pero I’m proud of you igan. Kasi, pang-best dramatic actor din ang dialogue mo! At panalo pa!!! Imagine, pasimple mo siyang minura?” dugtong pa niya sabay halakhak.

“N-natatakot ako Ricky. Baka mas matindi pa ang gagawin niya sa akin, eh.”

“Huwag kang mag-alala, nandito ako igan. Ipaglalaban kita. Kung kailangang mag-strike kaming lahat ng mga crew ay gagawin namin. Abay buwesit na buwesit na rin ang mga kasamahan natin sa ugali ng amo nating babae. Mabuti kung maipagmamalaki ang pasweldo nila. Hmptt!”

“E di masesante silang lahat kung mag strike kayo?”

“Bakit? Hindi mo ba alam na sesesantehin din naman ang mga iyan kapag natapos na ang 6 months na mga kontrata nila? Hindi takot ang mga iyan,igan; gigil na gigil silang makaganti sa amo nating babae.”

“Hindi natin kaya si Sophia, Ricky. Baka lalo lamang mapahamak tayo. O baka... idadamay pa niya si Marlon.”

“Hindi niya magawa ang pumatay igan. Kasi, kapag ginawa niya iyan, sigurado, siya ang pagbintangan dahil alam ng lahat ang ugali niya! At kapag may nangyaring masama sa iyo, o kay sir Marlon, alam na...”

“Sana nga Ricky, hindi siya gagawa nang masama...”

Maya-maya lang, bumalik si Marlon kasama si Sophia na nag-iiyak pa rin. Ewan kung ano ang pinag-usapan nila at kung anong explanation ang ginawa ni Marlon upang ma-redeem ang pride ni Sophia.

STORY: DUSTIN PROMISE CHAPTER 5

"DUSTIN"

Gino is a very serious guy. Hindi siya
yung type na bigla na lang magjojoke
out of nowhere. In fact, hindi siya
nagjojoke at all. Kaya nung sinabi niya na
mahal niya ako, alam kong seryoso siya.
Pero bakit ako? Parang kapatid na rin
ang tingin ko sakanya.
I know there were times na naaattract
ako sakanya pero alam kong mali kaya
hindi ko lang yun pinansin. "Mahal kita
Dustin!" halos ilang minuto na ang
nakakalipas since tumakbo siya papalayo
sakin, yan pa rin ang naririnig ko. Kung
paano niya naisigaw at yung reaction
matapos niya itong sabihin ang tumatak
sakin.
Kinuha ko yung bag ko bag ko at
nagsimula ng maglakad papalabas ng
room, sumakay sa car ko at nagdrive na
pauwi. Mga 5:30 na nung makarating
ako sa bahay. Umakyat ako agad sa
kwarto ko, nagbihis at humiga sa kama.
I checked my phone. 12 new messages,
tinignan ko baka nagtext si Gino, pero
hindi. 2 weeks na siyang hindi nagtetext
nor reply sakin. Lahat ng messages ko
ngayon puro congratulations. Haaay.
Anong gagawin ko? Hindi ko naman
pwedeng iwasan si Gino para lang
mailagay ang lahat sa tama. Alam kong
ako yung dahilan kung bakit siya
nagbago, kung bakit nagkaroon siya ng
mga kaibigan ngayon.