STORY: "ANG MGA PINSAN KONG SEKYU" 3

Naging normal na ang mga sumunod na araw. Nanumbalik ang dati naming turingan ni Kuya Alex. Lagi niya na ako pinapansin at binabati. Nariyang makikipagkulitan pa siya at magpapatawa. Tuwing walang nakakakita ay hinihipuan niya ako sa puwet. Nariyang pinipisil-pisil niya ito na parang nanggigigil. Isang beses ay naghuhugas ako ng pinggan sa lababo ng magsabi siyang maghuhugas daw ng kamay. Tatabi na sana ako para bigyan siya ng espasyo subalit hinawakan niya ako sa balikat at nagpahiwatig na huwag akong aalis sa aking pwesto. Inilapit niya ang kanyang katawan sa akin at itinapat ang mga kamay sa lababo. Sa paglapit nyang iyon ay idiniin nya ang kanyang harapan sa aking likod. Dama ko ang katigasan ng aking pinsan. Nang aking tingnan ang kanyang mukha ay nakangisi lamang ito at parang walang milagrong ginagawa. Naramdaman ko din ang mararahan niyang pagkadyot. Natigil ang kanyang ginagawa ng may marinig kaming mga yabag papalapit sa kusina. Nagngitian na lamang kami pagkatapos noon.
Masaya ako kahit namimiss ko na si Kuya Jon. Di pa din maalis sa isip ko ang mga katagang sinabi nito bago siya umuwi ng probinsya: “Insan, iipunin ko tong tamod ko para ipainom sayo pagbalik ko." Nasasabik na akong makita muli si Kuya Jon.
Subalit dumating ang ilang lingo ay walang Kuya Jon na bumalik sa aming bahay. Ang pagkakatanda ko ay tatlong araw lang itong nasuspinde dahil nahuling natutulog sa kanyang pwesto. Nang tanungin ko si Kuya Alex ay di din niya alam ang dahilan kung bakit di pa ito umuuwi. Nagmukmok na lamang ako sa kwarto kasama ng aking mga libro. Kinahapunan ay dumating si Kuya Bert galing sa duty.

STORY: TAMTAM LOVE KO 'TO 5

“Guys iwanan ko muna kayo dito huh. Dalhin ko lang tong stufftoy sa kwarto ko. Hehe” sabi ko sa kanila.

Binuhat ko na ang bear papunta sa kwatro ko. Bakas sa mukha ko ang labis na kalungkutan at pangungulila kay ryan. Tinanggal ang bear sa pagkakabalit nito. Yinakap ko ito.

Kinakausap ko nanaman ang sarili ko sa isipan ko.

“TAMMY BEAR..hmmm nasan na kaya ang taong pinanggalingan mo. Nakakainis siya ha, pinahihiripan nya ako. Alam mo bang umiiyak ngayon si daddy? Hmp.pag nakita natin yun awayin mo ha para s aakin. Ahayst.. tapos iiwan nya natayo ng tuluyan.aalis na siya papuntang ibang bansa. Alam mo ba kung nasaan siya ngayon? Alam mo ba kung anug balita sa kanya ngayon?nakakasar siya ha. Sa tingin mo ba nakalimutan na ako ng daddy mo? Sa tingin mo ba talagang hindi nya na ako ako mahal?paano na ako? Paano ka na? Im sure malulungkot ka. Kahit malaki ka na Tammy bear im sure mamimiss mo din ang dad mo kagaya ng pag ka miss ko.”

Katahimikan ang bumabalot sa loob ng kwarto na siya namang ikina-igting ng labis na kalungkutan. Pilit kong pinipigilan ang pagpata kng luha ko ng mga panahong iyon. Maya-maya pay naisipan kong lumabas ng bahay para makalanghap naman ako ng sariwang hangin. Nakaramdam din ako ng gutom ng mga sandaling iyon, naisipan ko na pumunta sa Mcdo. Namimiss ko na ang spagget at mcfloat.

“ah guys pwede ko ba kayo maiwan saglit dito sa bahay? Bibili lang ako ng yosi at pupunta saglit sa mcdo. Hehe nagugutom na kasi ako at gusto ko kumain ng spaghetti. Take out ko nalang kayo mamaya pag-uwi ko. Di naman ako magtatagal eh. At dahil nga masipag kayo name what you want guys anu gusto nyo?”

“uhm… chicken pre gusto ko heavy meal eh ^ dalawa sa akin ha” tugon ni Jorge

“namoka ang takaw mo talga. Ang mahal kaya noon. Pwede bang fries nalang sayo pre!loko lang heheh”pagbibiro ko nito

“sa akin same lang ng sayo spaghetti din “sabi naman ni trixie

STORY: ANG LALAKI SA BUROL [17]

Halos mawalan ako ng malay sa pagkarinig sa sinabi ng preso at sa pagturo niya sa akin na ako ang mastermind sa pagpabaril kay Sophia. Ang preso kasi na iyon ay ginawa na nilang testigo kapalit sa pag-amin nito sa krimen at sa pagturo sa kung sino talaga ang mastermind.

At sa galit ko ay bigla akong napatayo at sinigawan ang preso. “Sinungling kaaaa!!!”

Nagkagulo ang mga tao sa korte. Syempre, naroon ang mga kaibigan namin ni James at silang lahat ay umalma.

“Order in the court! Order in the courtttt!” ang sigaw ng judge.

Umupo akong umiiyak. At noong natahimik na ang lahat. Sumigaw muli ako sa judge. “Hindi po totoo ang sinabi niya, judge! Nagsinungaling po siya!” ang bulalas ko habang pinigilan naman ako nina James at ng abogado namin na huwag munang magsalita.

“Silence!” ang sigaw sa akin ng judge. At baling niya sa abugado ni Sophia, “Please proceed with your cross-examination”

“Inuulit ko ang tanong ko… siya ba?” turo uli ng abugado sa akin.

Ngunit doon kami nagulat nang ang isinagot ng preso ay, “Hindi po siya, your honor. Ang katabi po niya, iyang nakasuot ng kulay asul na t-shirt.”

Napalingon kaming lahat sa itinuro ng preso: Si James!

Kitang-kita ko sa mukha ni James ang matinding pagkagulat sa narinig. “B-bakit ako???” ang tanong na lumabas sa kanyang bibig habang galit na galit na tiningnan ang testigo.

STORY: BOOK 1 - Love Me Like I Am [14]

Ang Sakit! Sobrang sakit ang naramdaman ko ng mga oras na iyon. Parang sinaksak ng maraming beses ang puso ko, gusto kong magwala, gusto kong sumigaw, gusto ko silang awayin, ngunit umalis ako at tumakbo sa kwarto ko dahil hindi ko kinaya ang nakita ko. Para akong mababaliw, para akong mamamatay sa sobrang sakit ng nararamdaman ko. At dahil iyon sa kalandian nila. Ang taong mahal na mahal ko, kahalikan ang babaeng tinuring ko nang parang kapatid, SOBRANG SAKIT!
AKO: “T*nginaaa!!! Grrrhhhaaaahh!!!” at sabay hampas at bato sa mga gamit na nasa lamesa ko.
Pumunta ako sa kama ko habang sinasabi ko ang mga katagang…
AKO: “Bakit ba lahat na lang kayo sinasaktan ako??? Wala ba akong karapatang maging Masaya?? Wala ba akong karapatang magmahal?? P**ANG*NA!!” kasabay nito ang pag-hampas ko sa mga unan at pagbato nito kung saan-saan.
Maya-maya kinuha ko sa tabi ng kama ang litrato namin ni Kuya. Masaya kami roon, walang problema, at mahal na mahal ang isa’t-isa. Pero iba na ngayon…
Nang humarap ako sa salamin, nakita ko ang isang lalaking luhaan, isang lalaki na puro sakit lang ang nararamdaman, sakit na nakakalason at sakit na walang katapusan. Sa loob ng labing anim na taon, ngayon ko lang nakita ang lalaking ito na nasa salamin. Ang lalaking nawalan na ng pag-asa na may magmamahal ng buo sa kanya.
AKO: “Aaaaaaarrrgghhh!!!” ang malakas kong sigaw sabay bato ng litratong hawak ko sa salamin.
Nabasag ang salamin, kasabay ng pagkabasag nito ang litrato namin ni Kuya.
Wala pang isang minuto nang..
Tok! Tok! Tok!
KUYA JARED: “Tol, Ok ka lang ba?? Ano yung nabasag dyan??”
Pilit kong kinalma ang sarili ko at sumagot ng..

STORY: Ang Munting Lihim [14]

Habang nasa ganoon akong pag-iiyak, biglang nag-msessage alert ang aking cp. Hinugot ko ito mula sa akin bulsa at tiningnan kung galing kanino.

“Kay kuya Andrei!” Sa isip ko.

“Hindi ko nagustuhan ang sulat mo...” ang sabi niya sa text.

Inilatag ko muli ang cp sa gilid ng aking inuupuan na parang wala lang akong nabasa. Expected ko na kasi ang text na iyon.

Wala pang 10 segundo ay may message alert uli.

Dinampot ko na naman ang cp at binasa ang text niya.

“Hindi puwede sa akin ang desisyon mong iyan. Hindi ako papayag. Dapat ay mag-usap tayo nang mabuti. Hindi kagaya niyang gumagawa ka ng desisyon na hindi mo ikinunsulta sa akin.”

Hindi ko pa rin ito sinagot. Inilatag ko na naman ang cp ko sa gilid ng aking aking inuupuang semento.

Nakaraming text din siya. Siguro ay may dalawampo, o mahigit pa. Ngunit hindi ko na binasa ang mga ito. Alam ko naman na puro pagsasalungat ang kanyang text sa aking desisyon. At buo na ang aking pasya. Ayoko na. Habang maaga pa ay mas mabuting supilin ko na ang nararamdaman kong iyon sa kanya.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaupo sa seawall na iyon. Tiningnan ko ang aking relo at natantiya kong humigit-kumulang sa may 30 minutos din akong nakaupo roon.

Maya-maya, nagring na ang aking cp. Tiningnan ko ang nakadisplay na pangalan. “Kuya Andrei”