Kasabay ng pagdilat ng aking mata ay siya ding pag-angat ng aking ulo na nakahilig sa braso ng aking mahal.
“Kuya kain na bumili ako ng pagkain.”
“Wala akong gana Angel.”
“Kuya, kailangan mong kumain, nangangangayat ka na ohh.”
Hindi ako umimik. Tinuon ko ang mata ko sa mahal kong nakaratay ngayon. Kasama kong nakita ang mga makina na nakakabit sa katawan niya para lang mabuhay siya. Para akong paulit-ulit na pinapatay sa tuwing makikita ko siya kalagayanan niyang iyan. Ang hirap-hirap, ang sakit-sakit. Kung pupwede ko lang akuhin ang hirap at sakit na nararanasan niya ngayon ay gagawin ko. Sobra-sobra na kasing paghihirap ng mahal ko eh.
Hindi ko namalayang tumulo na ang luha ko.
“Kuya.” ang sabi ni Ella kasabay ng pagpunas ng luha ko.
“Bakit ganito ang nangyari Angel? Bakit kailangan niyang maghirap ng ganito? Bakit niya kailangang paulit-ulit na masaktan?”
“Ssshhh. Kuya tama na.” sabay yakap sa akin.
“Bakit kailang maging ganito ang lahat? Ang lahat sa amin? Bakit Angel?? Bakit niya kailagang magdusa? Wala naman siyang ibang ninais kundi ang may mag-alaga’t magmahal sa kanya di ba? Bakit ganito kasama ang kapalaran sa kanya?” ang humahagulgol kong sabi.
“Kuya making ka.. ok? Makinig ka.” ang sabi niya kasabay nitong iniharap ang mukha ko sa kanya.
