STORY: BOOK 1 - Love Me Like I Am [16]

Hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko na parang bang bumigat ang buong katawan ko at hindi talaga ako makakilos, para akong naging bato. Kitang-kita ko naman na ang pagkagulat pa rin sa mukha ni Steph. Ilang sandali ay..
STEPH: “ Bianca!!! BIANCA!!!” ang pagsisigaw nito sabay takbo palabas.
Dahil sa nadinig ko ay nagmamadali akong pumasok sa lihim na laguasn at dumiretso sa kwarto ko para magtago. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Bianca kapag sinabi ni Steph na nakita niya ako doon.
Kinagabihan ay nagpunta si Aling Minda, Aling Nelly at Totoy sa kwarto ko.
AKO: “Nakita po ako ni Steph sa bodega.”
ALING NELLY: “Alam namin anak. At naikwento sa amin ni Totoy kung sino si Steph sa iyo.”
TOTOY: “Bakit ba kasi nandoon yung babaneg iyon? Di ba bawal ang bisita doon?”
ALING NELLY: “Noong tinanong ko si Bianca kung bakit niya hinayaang pumasok ang pinsan niya ay sinabi nito na binigyan niya daw ito ng permiso doon. May hahanapin daw na kung ano. Hindi ko na lang tinanong kay Bianca kung ano ito dahil alam ko naman na puputakan ako ng babaeng iyon.”
AKO: “Naniwala po ba si Bianca sa sinabi ni Steph?”
ALING NELLY: “Hindi ko alam anak..”
AKO: “Paano na ito??”
ALING NELLY: “Ate Minda bakit ang tahimik mo dyan?”
ALING MINDA: “Hindi ko alam pero masama ang kutob ko. Palagay ko ay naikwento ni Bianca si Gab kay Steph. Dahil nga di ba? Sa lahat ng nangyari dito sa bahay ay, alam naman natin kung ano ang mga pinagagawa ni Bianca. At alam na din natin na simula’t sapul pa lang ay alam ni Bianca kung sino si Gabriel gawa nga ng ninakaw nito ang kwintas. Ang masamang kutob ko ay.. May related kay Gabriel kung bakit naghahalungkat si Steph doon, hindi ko alam kung ano.”
AKO: “Ano pong gagawin natin?”

STORY: TAMTAM LOVE KO 'TO 6 WAKAS

Dumating na rin kami sa bahay sa wakas. AgaD kami tumuloy sa kusina para maupo sa upuan ng lamesa. Kasalukuyan namang nagsasalita si trixie habang kumukuha ng malamig na tubig sa ref. habang inoobserbahan ko ang mga kilos ni trixie at nag-aantay ng mga sasabihin nya.

Alam mo babe naawa ako kay rj. Well, sabihin na nating nagulat ako ng pinagtapat niya na kayo nga noong una. I mean I cant imagine you guys have something .ang galing nyo magtago hindi ko akalain na dalawang ex ko pa ang nagkatuluyan. Funny, kasi iniwan nyo ko both para kayo naman ang maglokohan? Joke” ang salaysay ni trixie habang hinahaluan ng biro ang mga sinasabi.

Alammo bang palihim kang sinusubaybayan ni ryan araw-araw. Mula ng huli niyong pagkikita umaali-aligid lamang siya ng di mo napapansin. Isang linggo bago ang nakatakdang pag-alis ni ryan papuntang state, nagsubmit daw siya ng imidiate resignation. Yun kasi ang gusto ng parents nya na isama siya sa states para siya ang maghandle ng business nila doon.

Those remaining days niya bago tumulak , halos itinoon niya ang pagmamatiyag sayo. Ang you know what he said? alam nyang hindi ka lumalabas ng bahay at alam nyang umiiyak kalage ng mga panahong pagkatapos ninyong maghiwalay. I really dont understand kung bakit pinahihirapan pa ninyo ang mgasarili nyo.i mean he could have done something better than being stalker right?

Bat di ka nalang niya nilapitan para icomfort kaniya. And he told me “that was the best thing to do para hindi na madagdagan pa ang mga paghihirap mo. He will never be far from you, he promised his self that he’ll make sure na walang mananakit sayo. Na walang sinu man ang maaaring umagaw ng atension mo.

And you know what? I was actually scared the moment he said na he’ll give his life para lang maprotektahan ka. Imagine? I was thinking that time that this guys sent from up above as your angel.

STORY: Ang Munting Lihim [16]

Nagising ako kinabukasan na medyo masakit ang ulo. Disoriented, masakit din ang katawan, pagod na pagod, antok na antok, at parang gusto ko na lang na huwag bumangon sa higaan.

Tiningnan ko ang wall clock na nakasabit sa dingding. Alas 9 na pala ng umaga. Kinapa ko ang aking katawan. Nakahubad ako at sa aking tabi ay si Brix, wala ring saplot sa katawan.

“Uhmmmmm!” ang pag-unat ni Brix sa kanyang mga braso. Nagising siya sa aking paggalaw. Noong nakita niya ang wall clock, bigla siyang napabalikwas sa higaan. “Shiiit! Late na tayo love!”

Ngunit hindi ako gumalaw sa aking pagkahiga. Tumagilid lang ako na parang wala akong pasok o mga responsibilidad sa araw na iyon. Pakiwari ko ay naroon na naman ang lungkot, ang sakit ng pag-iwan sa akin ng kuya Andrei. Parang ayaw ko nang lumaban pa sa buhay. Ayaw ko na ng pressure, ayaw ko na ng responsibility, ayaw ko nang humarap sa mga tao na wala namang maitutulong sa aking buhay.

“Love! Alas 8 ang pasok mo... hindi ka ba papasok?”

“Arrgghhhhh! Istorbo eh! Natutulog ang tao! Inaantok pa ako!”

“Oo naman. Pero may pasok ka pa, may pasok pa tayo!”

“Hayaan mo na... araw-araw naman iyang pasok. Iyang eskuwelahan, hindi umaalis iyan. Hindi ka iiwanan niyan. Nakatirik lang iyan sa kanyang kinatatayuan. Ano ba ang ikinatatakot mo?”

“Anong ikinatatakot...” napakamot siya sa kanyang ulo. “Nalimutan mo na bang nag-aaral ka? Bakit matatakot? E kung bumagsak ka?”

STORY: ANG LALAKI SA BUROL [19]

Inilatag ko saisang gilid ang ibinigay niyang regalo. Nilapitan ko si James at niyakap siya.“Yak!!! Yak!!!” ang pagsisigaw ko. At baling sa mga pulis na nakatutok pa rinang mga baril sa amin, “Tulungan po ninyo siya! May tama po siya. Hindi po siyamasamang tao! Napagkamalan po lamang ninyo siya! Ang kambal po niya angcriminal!!!”

“J-Jassim…”pilit na nagsalita si James. “H-hindi ako si J-James. A-ako si J-Johnn…”

Gulat na gulatnaman ako sa narinig at biglang napa-atras, binitiwan siya sa aking pagkayakap.Hindi ako makapgsalita sa sobrang pagkagulat. Sa isip ko ay may tuwa na hindipala si James ang nabaril ngunit may pag-agam-agam din kung bakit hindi sumipotsi James. Tiningnan ko na lang si John na nakahandusay sa stage.

“H-huwag mongbuksan ang regalo… B-bomba iyan. S-si S-ophia ang n-nagpadala niyan. S-si Jamesay ikinulong niya s-sa bahay niya…” At nawalan na siya ng malay.

“Mamangpulis!!! May bomba raw ang regalo na iyan!!!” sigaw ko sabay turo sa regalongaking inilagay sa isang gilid ng stage.

Agad pinaalisng mga pulis ang mga tao at tumakbo na rin ako palayo. Nakita kong ang ibangmga pulis ay binitbit si John palabas ng building at noong dumating angambulansya, agad din siyang isinakay at itinakbo sa ospital, kasama ang ibangmga pulis.

Nagkagulo anglugar na pinagdausan ng graduation. Narinig ko sa mga pulis na may tinawagansilang bomb disposal units.

Hinanap ko angaking inay at mabuti naman at ligtas siya, nagkasama na pala sila ni Ricky. Maymga nakita kasi akong ibang taong nadaganan nang magtakbuhan ang mga tao.Sinabi ko sa aking inay na hintayin na lamang niya ako sa boarding house atpupuntahan pa namin si James na ikinulong ni Sophia. Kilala na kasi ng inay siJames. At ipinaliwanag ko sa kanya ang lahat.