STORY: BARKADA KO

First time kong magsulat o
magbahagi ng aking karanasan dito
sa Page, pero nakakabasa narin ako
ng mga ilang kwento dito tungkol
sa pag-iibigan na kung hindi
nagkatuluyan eh naging Masaya
nalang sa set-up na magkaibigan…
isang linggo ko inalala ang mga
nangyari sa akin para mabuo ko
itong kwento ko, totoong nangyari
sa akin ito at kahit ako ay hindi
makapaniwala na nangyari sa akin
ang mga bagay na ýon, wala kasi
akong makausap na ibang tao dahil
ayoko o takot ako na malaman nila
mas lalong takot ako na malaman
ng pamilya ko ang tunay na ako.
Ayoko na maging ako ang dahilan
para magkaroon ng issue sa
pangalan nila, kaya itinago ko
nalang… ako nga pala si Laurence
(Hindi tunay na pangalan) 23 na
ako ngayon, tubong Nueva Ecija
ako, may kalakihan ang aking
katawan pero hindi naman sobrang
taba… parang Michael V. lang…
kayumanggi ang kulay ko, singkit,
5’6 ang height ko..
Were 6 in the Family… mama,
papa, tatlong lalake kame at may
bunsong babae, panganay ako sa
aming apat na magkakapatid kaya
pressure pa sakin na naging bi ako
kasi sarado ang isip ng pamilya ko
about sa third sex…

STORY: DORMMATES

" Naging palipas oras q na poh ang
pagbabasa ng kwento sa inyong
page at naeenjoy poh ako lalo nat
nakakapagdudulot ito ng libog sa
tuwing napupunta po ako sa page
nyo..
Ako nga pala si Rio o mas kilala sa
tawag na DinDin,19 taong gulang
po ako, tubong Negros,5,6 ang taas
at medyu maputi.Ang kuwento ko
pong ito ay nangyari 5 months ago
pa sa tinitirhan qng Dormitoryo
kasama ang aking Dorm8 na c Kuya
MEL.
Si Kuya Mel poh ay kumukuha ng
kursong Electrical Engineering at
ako naman poh ay Chemical
Engineering sa parehong
Unibersidad d2 sa Baclod.
Bagaman palagi kong kasama c
Alex , roomate q ay nagkakatuwaan
sa may terrace ng Dorm ng
dumating c Kuya Mel. Si Mel ay
meztiso at msasabing hawig ang
hitsura ni Paolo Avelino 5'6 ang
taas at medyu maganda naman ang
katawan. Nung nga panahong iyon
ay d pa nila alam na bi ako.
Lumapit sia sakin at humingi ng
pabor na kung pwede ay hiram daw
xia ng cellphone dahil lowbat daw
sia.

STORY: ARAL MULA KAY YURI

Maliwanag ang buwan, may
kalamigan ang ihip ng hangin
at payapa ang paligid.
Habang nakaupo ako sa
veranda ng aming bahay,
hindi maiwasan ng isip ko ang
magmuni-muni...
magmasid... at magtanong ng
mga bagay-bagay tungkol sa
aking buhay at sarili. Sa
tuwing nag-iisa kasi ako, ito
ang lagi kong ginagawa. Para
sa akin, ito ang pinaka-
angkop na oras upang
mapagnilay-nilay ang mga
bagay na nagawa ko sa
maghapon, mga bagay
tungkol sa aking buhay at
mga aral ng panahon na
dapat kong matutunan.
Sa pagkakaupo kong iyon,
sumagi muli sa aking isipan
ang karanasang kanina
lamang nangyari. Ito ay
isang pangyayaring naganap
sa pagitan ko at ng isang
lalaking nakasabay ko sa
paglalakad pauwi sa amin.
Ito ang simula ng aking
paglalahad...
Maaga na naman akong
makakauwi dahil tuwing
araw ng Biyernes ay
hanggang alas-tres lamang
ang aking pasok sa
unibersidad na aking
pinapasukan.

STORY: ANG ARTISTA AT ANG GRAVY

Bente anyos ako noon, batang bata at
fresh from the province. Kakatapos ko
lang mag training bilang management
trainee ng isang food chain. Sa di
inaasahang pagkakataon ay na destino
ako sa TM Kalaw branch. Luma na ang
store ko at wala masyadong tao kaya
naman nakakapag relax relax kami palagi
at nabibigayan namin ng panahon ang
customer service aspect ng
pagpapalakad ng negosyo. Nahasa ako
sa customer service dahil nagtrabaho din
naman ako bilang service crew noon sa
ibang mga food chain kaya hindi
nakakapagtaka kung madali akong
makakakita ng mga kaibigan. Sinuwerte
rin ako sa mga unang mga buwan ko ay
sa opening shift ako na schedule.
"Excuse me, are you the manager?"
tinawag ako ng customer.
"Yes, may I help you?"
"I don't like the consistency of your
gravy" ang pataray na salaysay ng
customer.
"I'm sorry about the gravy, Sir, but
don't worry, we will replace it right
away"
Kaagad namang kinuha ng dining crew
ko ang gravy at pinalitan kaagad.
"Thanks" ang matipid na sagot ng
customer namin pagkatapos na
mapalitan ang kanyang gravy.
"You're welcome" ang sagot ko sa kanya
at sinabayan ko na lang rin ng ngiti.
Mabait naman pala ang customer na
akala ko kanina ay Suplado. Hindi naman
siya ka- gwapuhan pero maganda ang
kutis at sa hula ko ay galing ito sa
magandang pamilya. Hindi ko na
namalayan na lumabas na pala ang
customer namin na yon dahil may
malaking volume ng customers ang
dumating.

STORY: ANG KUMPARE KONG GWARDYA

Naimbita akong maging ninong ng kapitbahay namin.Actually, twomonths pa lang kaming magkakakilala. Kalilipat ko langkase. Alamnya na single lang ako na nakabukod sa mga magulang ko.Porkenakakotse ako pag lumalabas ng gate, ayan, akala superrich na ako.Medyo may katabaan at medyo ma-tsika si Aling Dory. Di na ako makatanggi. Parang sila na rin ang tagabantay sa bahay ko pag nasa office ako. Syempre bawal daw tumanggi sa pag-nini-ninong. Sabi ko nga pwede ba ninang na lang ako. Pang-apat na anak na daw nya yungmagiging godchild ko..Dumating ako sa simbahan at ayun, nakita ko yung tatlong anak pa nya. Ang ku-cute. Nandun din ang asawa ni Aling Dory. Si Mang George. Guwardya sa bangko sa Intramuros. Hmm. Kaka-elya ang tindig. Nakaputing polo at naka-shades pa. Kinamayan pa ako pagdating ko. Naku lalaking-lalaki! Medyo pinagtagal ko ang kamayan naming. Sana di nakahalata. Ayun,natapos ang binyagan at nagpakain ng pansit si Aling Dory sa bahay nila. Inabutan ako ng coke ni Mang George.Nagka- chance na naman ako humawak sa kamay nya. Nangingiti lang si Mang George. Aba. Tumabi bigla sa akin. Kinumusta ako. Sabi ok lang po. Pagpasensyahan ko na daw ang handa nila. Sabi ko ok lang. Abala naman sa iba pang bisita si Aling Dory kaya di nya pansin natsinitsika ko na ang asawa nya. Medyo tinapangan ko na loob ko. Hinawakan ko sa hitasi Mang George, kunyari wala lang, sabay tanong kung san siya sa Intramuros nagtratrabaho. Sabi ko kase baka pwede ko na syang isabay minsan sa pag-uwi dahil Malate lang naman ako. Hindi naman nya inalis ang kamay ko. Sabi nya mga alas-nuwebe daw ang out nya.Sinabi nya sa aken ang address. Sabi ko bukas sumabay na lang sya sa akin. Abangan ko sya samay Jollibee. Nakakahiya daw ata. Sabi ko naman ay ok lang (ok na ok lang sa loob loob ko). Pumayag naman. Sabi ko mga 9:10 nandunna ako, tutal 7 naman talaga labas ko.

STORY: BOOK 1 - IISA PA LAMANG (Confusion) Chapter 3

"Happy birthday bunso!", mangiyak-ngiyak na sabi ng isang lalaki. Mas matanda lang siguro siya ng ilang taon kay mama. Hindi ko masyadong aninag ang mukha niya pero kasing tikas siya ni kuya, matangkad at medyo mataba.

"Ma, sino siya?" tanong ko kay mama.

Lumapit sa akin ang lalaki saka ako niyakap. "Ang laki laki mo na bunso ko." Ang mangiyak ngiyak na sabi niya.

Hindi ko alam kung paano ako magre-react. May parte sa aking puso ang nangungulila sa kanya pero bumalik lang lahat sa akin ang sakit ng pang-iiwan niya sa amin. Tae mag-lilimang taong gulang lang ako noong iniwan niya kami. Pinangako niya noon na babalik siya. Baon-baon ko ang pangakong iyon hanggang sa lumaki ako pero ano? Hindi siya bumalik! Hindi man lang siya nagparamdam. Masakit! Ang sakit sakit. Simula pa noong bata ako, tampulan na ako ng tukso ng mga kalaro ko. Na wala akong tatay, na bastardo ako. Habang nagkukwento sila tungkol sa kanilang mga tatay, naiingit ako. Isang araw, umuwi ako sa amin na umiiyak, tinutukso kasi akong bastardo ako, na wala akong tatay kaya nagtatakbo akong umuwi at nag-iiyak. Tinanong ko noon si mama kung bakit hindi kami binalikan ni papa. Tinanong ko kung bakit niya kami iniwan. Tinanong ko siya kung babalik pa ba siya. Sabi ni mama na hindi niya na kami babalikan pa, na hindi niya kami mahal, na may pamilya na siyang iba. Simula noon, nabuo ang galit sa aking puso. Tapos ngayon, babalik siya na parang wala man lang nangyari? Ano to? Joke, joke lang ang pang-iiwan niya sa amin?

Itinulak ko siya ng buong pwersa paraan makalas siya sa pagkakayakap niya sa akin. "Wala akong ama. Matagal nang patay ang papa ko." matigas kong sabi. Pinipigilang umiyak para ipakitang buo ang paninindigan ko sa sinabi ko.

"Anak, ako ito, ang papa mo. Buhay na buhay, oh? Anak, hindi ka ba masaya na andito na ako? Anak miss na miss na kita. Mahal na mahal kita anak. Patawarin mo ako sa pa-..."