Hinalikan niya ako sa labi. Mas matagal. Mas mapusok. Ginising niya muli ang kanina pang nagwawala sa akin kahit nang nasa comfort room pa kami ng restaurant.
“Sige na. Okey na ako. Kailangan ko nang umuwi.” Pagpapalaam niya habang hawak niya ang mukha ko.
Ngunit ramdam ko din ang nakatutok na iyon sa akin dahil sa suot niyang manipis na pajama. Bumitiw sa akin at tumalikod ngunit hindi ko binitiwan ang isang braso niya.
“Hindi. Hindi ka muna uuwi. Dito ka muna.”
“Bakit? Baka kasi makita ni Papa na wala ako sa higaan ko.”
“Doon muna tayo sa kuwarto ko. Nandito ka na eh, sa akala mo ba pakakawalan kita ng gano’n na lang?”
Hinila ko siya. Wala akong naramdamang pagtanggi sa kaniya. Alam kong alam niya ang binabalak ko. Ninenerbiyos man kaming dalawa ngunit sumasabog ako. Ayaw kong sumabog na namang mag-isa. Pagkakataon na para pagsaluhan namin ang aming pagmamahalan kahit pareho kaming nangangapa kung paano nga ba namin iyon gagawin.
Pagpasok namin sa aming gate ay mahigpit ko siyang hinawakan sa kamay. Kinakabahan kaming dalawa. Nanginginig at nanlalamig siya. Kung dinig lang sana niya ang lakas ng kaba ko sa mga sandaling iyon. Halu-halo emosyon kasi yung mga nararamdaman ko.
Pagpasok namin sa aming sala ay inilagay ko ang hintuturo ko sa aking labi para sabihing huwag siyang gagawa ng kahit anong ingay. Ayaw kong maramdaman nina Daddy na patago kong kasama si Jino lalo na ang mahuli nilang akong binabalak ko siyang ipuslit sa aking kuwarto. Siya na ang humawak sa braso ko. Dahan-dahan lang ang aming paghakbang. Magkasinlakas na nga yata ang tibok ng puso ko at ng aking paghinga. Nang paakyat na kami sa hagdan ay naulinigan kong bumukas ang kuwarto nina Daddy. Muli ko siyang hinila pababa ng hagdanan at mabilis kaming nagtago na muna sa silong ng hagdan. Nakiramdam muna kami.
Ninenerbyos na kaming dalawa.
“Hatid mo na lang kaya ako sa labas, brad.” Bulong niya.
“Sira ka ba brad? Nandito na ‘to. Panindigan na natin.” NIyakap ko siya para maibsan ang kaba. Dinampian niya ng halik ang labi ko. Mabilis lang iyon ngunit sapat na para mabawasan yung tensiyon ko. Hanggang sa narinig ko na ang pagsara ng kuwarto nila daddy.
“Tara na.” humawak ako sa palad niya. “Konting ingat lang para hindi nila tayo marinig sa pag-akyat ng hagdanan.”
Tumango siya.
Nakita ko din sa mukha niya ang pagkabahala.
Hindi ko pa kayang sabihin kina Daddy ang aking pagkatao kahit alam ko namang maiintindihan nila ako. Paano sasabihing ganito ako? Noon pa man, umiiwas na akong magaya sa kanila. Ginawa ko din naman ang lahat ng makakaya ko pero heto ako ngayon, kadaop-palad ang patago kong mahal.
“Huhhhhh!” buga ko ng hangin na naipon sa dibdib ko dahil sa nerbiyos. habang binubuksan ko na ang pintuan ng kuwarto ko “Okey ka lang brad ko?”
Tumango siya sa kahit pinagpapawisan na siya.
Pagkapasok namin sa kuwarto ko ay agad kong ini-lock ang pintuan. Bihira kong gawin ang pagla-lock dahil ayaw ni Daddy Ced. Pero sa tuwing may ginagawa akong pagpapasabog ay sandali ko iyong kinakandado ngunit pagkatapos ng pagsabog ay saka ko din inaan-unlock.
Hinawakan ko ang braso niya. Nanginginig siya. Nanlalamig din ako. Sumusikip ang dibdib ko. Humawak siya sa baywang ko. Napapitlag ako. Tanging boxer short na lang kasi ang suot ko. Hinawakan ko ang laylayan ng t-shirt niya at dahan-dahan kong itinaas iyon. Bumulaga sa akin ang makinis, maputi at kahit katulad kong mura pa ang pangangatawan ay may kaumbukan na kaniyang dibdib. Kapwa na kaming walang pang-itaas.
“Ninenerbiyos ka ba?” tanong ko dahil ramdam ko iyon sa panginginig ng kaniyang daliring gumahaplos sa aking dibdib pababa sa aking tagiliran.
“Oo. Parang hindi ako makahinga. Pakiramdam ko gigibain ng puso ko ang dibdib ko sa lakas ng kaba niya.” ipinatong niya ang kaniyang ulo sa akin balikat.
“Ako din, pero gusto mo na bang gawin natin o hindi ka pa handa!” masuyo kong sinuklay ang buhok niya hanggang sa nauwi iyon sa paghaplos sa kaniyang pisngi.
“Fuck brad! Dinala mo na ako dito, nandito na tayo e!” nagsalubong ang dalawa niyang kamay sa likod ko kaya mas lapat na lapat na ang aming nag-iinit na katawan.
“Brad, nakapanood na ako ne’to nang nakaraang araw ngunit pa’no ba ‘to talaga ginagawa?” inosenteng tanong ko.
“Malay ko, ako din nakapanood na pero…. Bahala na!”
“Bahala na? Dapat gawin natin ‘to ng tama pero di ko alam kung paano e.” hinaplos ko ang pisngi niya pababa sa kaniyang leeg at tumigil ang palad ko sa kaniyang dibdib.
“Ikaw ba, gusto mo na bang gawin talaga natin?” inilapit niya ang labi niya sa labi ko. Naamoy ko na naman ang mabango niyang hininga.
“Pucha brad! Kanina pa ‘to nagwawala o! Tingnan mo nga’t galit na galit na!” sabay naming yumuko para pagmasdan ang alaga kong itinutulak na ang garter ng boxer short ko. Nakadungaw na nga ito sa pagwawala.
Napalunok siya.
Nakita ko din ang malaking nakabukol sa kaniya na bumubunggo kanina pa sa hita ko. Nanginginig ang kalamnan ko.
Hanggang sa isang iglap ay sabik na muling naglapat ang aming labi. Patuloy ang paglakbay ng palad niya sa katawan ko at ganoon din ako sa kaniya. Napapaatras siya palapit sa aking kama. Walang gustong bumitiw. Hindi kailangan matigil an gaming halikan. Nang naroon na kami ay dahan-dahan siyang umupo sa kama ngunit wala talaga kaming balak paglayuin ang aming mga labi. Hindi kailangang magsayang ng kahit isang sandali. Pagkaupo niya ay dumantay ang kamay niya sa tiyan ko, naramdaman ko ang kakaibang init no’n. Hanggang sa marahang pumasok ang kamay niya sa aking boxer short at ako din sa loob ng kaniyang pajama. Dama ko ang pagkislot nang may kalakihang galit na galit niyang alaga. Lalong nang nagwawala ang aming damdamin. Hindi na kailangang sabihin hihiga siya. Kusa niyang ginawa iyon kaya naman minabuti kong patungan siya. Habang abala kami sa bagong tuklas naming hawak na laruan ay wala ding humpay ang nag-uumapoy naming halikan. Ang init ng aming katawan ang siyang lalong nagpaigting sa isang napipintong pag-iisa. Bumaba ang halik ko sa kaniyang leeg, sa dibdib at noon ko narinig ang kaniyang ungol. Gusto kong gawin sa kaniya ang mga napapanood ko sa internet at sa isang DVD ng M2M na nakita ko sa silong ng kama nina Daddy noong isang araw. Napaglaruan ko na sa isip ko na gagawin namin ito ni Jino. Ito na nga iyon at ayaw kong mapahiya sa kaniya. Gusto kong sa unang pagkakataon na gawin namin ito ay hahanap-hanapin at babalikan niya ako. Pinagbuti ko ang paghalik sa kaniyang leeg, sinubukang ilabas ang aking dila hanggang sa naglakbay ito patungo sa kaniyang mapupulang utong.
“Shit! Fuck brad! Ano yang ginagawa mo!” ungol niya.
Nasabunutan pa niya ako nang dinilaan ko ang utong niya at sinubukang sipsipin iyon. Dinig ko ang lalong lumakas na kaba ng kaniyang dibdib at ang pagtaas ng kaniyang dibdib ay tanda ng kakaibang sensasyong dala ng aking pinagbubuting pagpapaligaya. Hindi na mahalaga kung nakikiliti o nagugustuhan niya ang ginagawa ko sa kaniya. Pinagbuti ko pa lalo ang pagdila ko at pagsipsip sa paligid ng kaniyang utong habang tinitignan ko ang kaniyang napakguwapong mukha. Inilagay niya ang kaniyang isang kamay sa kaniyang noo. Napapamura na siya sa sarap.
“Uhhhhh! Fuckkkk!” ungol niya.
Bumaba ang halik ko sa kaniyang tiyan at nang nasa tagiliran na niya ang aking dila at labi ay ibinaba ko na ang kaniyang pajama. Tinulungan niya akong gawin iyon at tumambad sa akin ang namumula at galit na galit niyang kargada. Natigilan ako ngunit sandali lang iyon dahil hinila na niya ang ulo ko pataas. Nagtapat ang aming mukha. Hinawakan niya ang batok ko at muli niyang hinalikan ako sa labi. Marahan niya akong pinahiga at siya naman ang umibabaw sa akin. Tumingin siya sa aking mga mata.
“May nagturo ba sa’yo sa ginawa mong ‘yun kanina?” bulong niya habang hinahalikan ako sa gilid ng aking labi.
“Wala, napanood ko lang.” pagyayabang ko. May kindat pa yung kasama. “Astig no! Hindi ka na yata makahinga eh!” kantiyaw niya.
Ngumiti siya. “Nanghahamon ka ba brad?” Hinawakan niya ang dalawang kamay ko pataas.
“Hindi pa’yun brad, mas matindi pa ang alam ko do’n. Pinigilan mo lang kasi ako eh!
Memoryado ko na lahat ‘yun di ko nga lang alam kung paano at anong pakiramdam pero huwag mo akong maliitin.”
“Yabang ah. Brad, huwag kang nakakasiguro. Iba din ‘to.” astig na pagmamalaki niya sa sarili. Ipinakita pa niya ang braso niya habang inupuan niya ang tumitindig ko pang alaga.
“Sige nga, ipakita mo nga ang kaya mo ngayon.” Ngumiti ako na parang nang-aakit.
“Sige ba, akala mo ikaw lang ang may napanood ha. Tignan natin kung sino mas magaling sa ating manggaya ngayon.” Hamon niya.
“Bakit, may kara-“ hinalikan niya ako sa labi. Mas mapusok na ngayon. Ibinaba niya ng bahagya ang dalawang kamay kong animo’y ipinako niya sa kama at tumungo ang dila at labi niya sa baba ng aking tainga. “May kha- uhhh…shet! May karanasan kha…uhhhh! Ano ba yan.” Ungol ko. Hindi ko tuloy matapos-tapos ang tanong ko kung may karanasan na siya dahil sa kakaibang kiliti at sarap ng kaniyang ginagawa sa baba ng aking tenga at bumababa sa aking leeg.
Hanggang sa namalagi na ang kaniyang bibig at dila sa aking dibdib. Ginawa niya ang ginawa ko sa kaniya kanina. Napapaangat ang ulo ko, sumisirko ang katawan ko at napapasipa ng bahagya. Dahil hawak niya ang magkabilang kamay ko ay hindi ko siya kayang patigilin siya sa kaniyang ginagawa. Ninamnam ko na lang ang kaibihan no’n at tanging ang pagmumura at pag-ungol ang tangi kong magawa para mailabas ang di ko na kayang kontrolin na emosyon ko. Bumaba ang halik niya sa aking tagiliran at sa bahaging tiyan.
“Fuck! Putcha naman brad! Uhhhhhhggggg! Huhhhhh!” ungol ko.
Bibig niya ang ginagamit ibaba angaking boxer short. Habang ginagawa niya iyon ay dumadaplis ang ulo ng aking alaga sa malambot niyang pisngi o labi. Nang nasa hita ko na ang aking short ay binitiwan na niya ang kamay ko pero sunod niyang hinawakan ang aking alaga kaya lalo na akong napapasinghap sa kakaibang sensasyon. Kung di ko lang kinokontrol baka kanina pa ako nagpasabog.
Tumigil siya at tumingin sa akin. Hawak niya ang akin. Dahan-dahan niyang inilapit ang kaniyang bibig doon. Napapapikit ako nang maramdaman ko ang labi niya sa mismong ulong bahagi. Alam kong nasa bukana na ako ng kakaibang paraiso. Ngunit parang tumigil siya. Binuksan ko ang mga mata ko at nakita ko ang dahan-dahan niyang pag-ibabaw sa akin. Noon ay damang-dama ko ang nagwawala niyang alaga na tumabi sa naghuhurementado nang akin.
“Hindi ko pa yata kayang…”bulong niya.
“Hindi kayang ano?” sagot ko.
Hinalikan ko siya sa labi. Naglakbay ang palad ko sa likod niya pababa sa kaniyang maumbok na puwit.
“Yung, ginagawa nila sa mga pinanood ko? Yung…ihhh! Alam mo ‘yun e!”
“Yung sinusubo ba?” paglilinaw ko.
“Oo. Daanan ‘yan ng ihi di ba. Hindi ba ‘yan madumi?” iginiling niya ang puwitan niya sa akin. Ang pagkiskis ng kaniya sa akin ay nagbibigay ng kakaibang sensasyon.
“Malay, hindi ko din naman alam e. Basta napanood ko lang na sinusubo nga ‘yan.” Kinagat ko ang pang-ibabang labi niya.
“Yung iba nga ipinapasok pa sa ano.”
Hinawakan ko muli ang makinis, malambot at maumbok na puwitan niya. Sinabayan ko siya sa kaniyang ginagawang pagtaas-baba ng balakang.
“Oo nga, napanood ko din yun kaso nagmamadali ako baka mahuli ako nina daddy e!” Humingal ako. Hingal ng nasasarapan.
“Laruin na lang kaya muna natin. Ako maglalaro ng sa’yo ta’s ikaw sa akin. Puwede naman yata yun di ba?” patuloy lang siya sa paggiling, pagtaas-baba ng balakang.
May nararamdaman na akong kakaiba. Bubulwak na kung di pa niya tigilan ang ginagawa.
“Puwede naman pero parang nagsolo din lang tayo no’n ah! Ohh Fuck brad! Itigil mo ‘yan!” kinagat ko ang labi ko.
“Ang alin?” Patay malisyang tanong niya ngunit alam kong alam niya ang tinutumbok ko dahil siya man ay napapahimas sa braso ko at nanginginig din ang kaniyang binti isabay pa ang pagbigat na ng kaniyang paghinga.
“Itigil mo na. Lalabas na eh!” Hinawakan ko ang magkabilang balakang niya at itinaas iyon para mapigilan ang pagbulwak ng naiipon kong ligaya.
Hindi pa puwede. Mapapahiya ako sa kaniya kung papuputukin ko na.
“Yun ganito lang? Bibigay ka na?”
Sabay kaming tumingin sa aming mga ibon.
“Yun lang daw ha!” Kantiyaw ko. “Tignan mo nga sa’yo may dinudura nang tubig-tubig.” Natawa kasi ako nang may tumulong parang laway sa mismong tiyan ko galing sa ibon niya.
“Ihh bakit mo tinitignan. Nahihiya tuloy ako!” muli niyang itinabi ang alaga ko sa kaniya.
“Ayaw mong subukan kahit sandali lang?” bulong ko sa tainga niya kasi totoo yatang panahiya sya sa nakita ko kaya itinabi niya ang pinsgi niya sa pisngi ko.
“Yung alin?” tanong niya. Hindi pa rin sa akin tumitingin.
“Yung sinusubo. Malay mo naman masarap nga ‘yun.”
“Masarap?” tumitig siya sa aking mga mata. “Ano ‘yan lollipop para may lasa?” natatawa siya.
Hinalikan muli niya ako sa labi. Kinagat pa niya ang lower lip ko.
“Brad ko, ang ibig kong sabihin, baka masarap yung pakiramdam na sinusubo ka, hindi yung masarap ‘yan na parang may lasa. Akala ko ba matalino ka ha? Kiniliti ko siya.”
“Alam ko naman ‘yun. Pero brad sasabog na ako dapat kanina e!”
“Ayaw mo talagang subukan?” tanong ko.
“Ikaw na kaya muna brad.”
“Ikaw na! Sige na kahit 1 minute lang ta’s gagawin ko din sa’yo.”
“Sigurado ka gagawin mo din sa akin?” tanong niya.
“Oo. Puwede naman ‘yun di ba?”
“Sige ganito na lang, habang ginagawa mo sa akin, gagawin ko din sa’yo.”
“Paano ‘yun?” tanong ko.
“Akala ko ba nakapanood ka na?”
“Oo. Pero hindi ko yata napanood ang sinasabi mo.”
“Sandali.”
Pumuwesto siya.
Nasa tapat ng mukha niya ang akin at nakatapat din ang kaniya sa aking mukha. Napalunok ako. Hindi ko alam kung ano itong ginagawa namin ngunit gustong-gusto kong subukan. Saka mahal ko siya. Lahat ng nasa kaniya ay tanggap ko. Hinawakan niya ang akin. Ginaya ko siya. Tumingin ako sa kaniya hanggang sa naramdaman ko ang mainit niyang labi sa dulo ng akin. May kung anong kuryenteng dumaloy mula doon at sinakop nito ang buong katawan ko. Hanggang sa naramdaman ko ang mainit niyang bibig na tuluyang bumalot sa aking pagkalalaki. Napasinghap ako.
“Ohhh my! Putcha brad! Ang sarapppp!” napalakas kong ungol.
Lalo napalakas ang pagmumura ko nang naramdaman ko ang banayad niyang labas-masok ngunit naramdaman ko ang saglit na parang pagkakaduwal niya. Inilayo niya ang akin sa bibig niya at huminga siya ng malalim.
Dahil alam kong hinihintay din niya akong gawin ko sa kaniya ang ginawa sa akin ay tinitigan ko ang namumula at may katabaan niyang alaga. Huminga ako ng malalim. Kaya mo ‘to Boy. Tumitigas lang na muscle ‘yan. Parang isinubong mas doble-dobleng laki ng hinalalaki lang. Pumikit ako. Naramdaman ko na muli niyang inilapit ang labi niya sa aking alaga kaya minabuti ko na ding simulang isubo ang kaniya. Nakalapat na sa aking labi ang ulo ng kaniya, bahagya kong dinilaan ang ulo non at naramdaman ko na ang pag-unat ng kaniyang binti at ang pigil niyang ungol. Ibubuka ko na ang aking bibig para isubo na din iyon ng buum-buo nang…
“Buboy!” may kumakatok sa pintuan.
“Patay! Si daddy!” inilayo ko ang labi ko sa kaniya at ganoon din siya. Mabilis kaming umayos ng higa. Hinila namin ang comforter para takpan ang hubad naming katawan.
“Boy!” muling katok iyon.
Umupo na ako sa kama.
Sigurado akong sa pangatlong katok ay ipipihit na ni Daddy ang pintuan para papasok.
“Anong gagawin natin?” tanong niya.
“Magtago ka muna brad. Bilis.”
“Saan?” tanong niya.
Halatang natataranta na din.
“Sa silong ng kama, sa closet, sa CR oo, sa CR ng room ko.”
“Nasaan yung damit ko, yung pajama ko?” pabulong ngunit punum-puno ng tensiyon.
Hindi na namin alam ang aming gagawin.
Pinulot ko ang pajama at t-shirt niya saka ko siya inakbayan. Dali-dali ko siyang pinapasok sa CR ng kuwarto ko.
“Buboy! Anak! Bakit naka-lock ito? Gising ka pa ba?” lalo na akong kinabahan.
“Sige na. Magdamit ka na. Dito ka lang ha! Huwag kang gagawa ng ingay.” Bilin ko sa kaniya.
Nakita kong aligaga siyang nagbihis bago ko isinara ang pintuan.
Pinulot ko na din ang nakakalat kong boxer short. Dahil medyo tigas pa din ang akin ay hinablot ko ang isang unan at itinapat ko iyon sa aking alaga para itago hanggang kusa na itong lalambot.
“Romel! Ano ba!” kapag gano’ng Romel na ang pangalan ko kay Daddy Ced ay alam kong galit na sa akin.
Dali-dali ko siyang pinagbuksan ng pintuan ngunit pasilip lang ang ginawa ko. Nagdrama akong parang kagigising lang. Kinusot ko ang mga mata ko.
Pekeng hikab.
“Bakit ba Dad, natutulog na ang tao e.”
“Natutulog? Talaga lang ha. Puwede bang pumasok?” tanong niya.
Nakita kong nasa likod niya din si Daddy Mak.
“Dad, matutulog na nga ako e. Bukas na lang ho!”
“Matutulog ka o may itinatago ka sa loob?” tanong ni Daddy Mak.
“Itinatago? Ano namang itatago ko?”
“E, kung wala naman pala, bakit ayaw mo kaming papasukin?” tanong ni Daddy Ced.
”Dad naman, gabing-gabi na oh!”
“Romel, kung wala kang itinatago sa loob, hayaan mo kaming pumasok okey?”
Hindi na ako sumagot ngunit binuksan ko ang pintuan saka ako bumalik sa aking kama. Umupo ako. Nagsimula na akong kabahan nang parang lahat ng sulok ng kuwarto ay kinikilatis nila.
“Kaninong cellphone ito?” puna ni Daddy Mak.
Pinulot niya ang cellphone ni Jino na nakakalat sa sahig.
Patay! Hindi ko nakita ‘yun!
“Hiniram ko sa kaklase ko, Dad.” Palusot ko.
“Hiniram ha.” Tinignan ako ni Daddy Ced na parang binabasa niya ang aking mukha. Pinilit kong pinakalma ang aking sarili. Ngumiti ako. Hinila ko ang comforter at ibinalot ko iyon sa aking katawan.
“Oh ano? May tinatago ba ako? Sabi kasi sa inyong matutulog na eh!”
“Nasaan si Jino?” tanong sa akin ni Daddy Mak. Halatang siguradong-sigurado talaga siyang naroon lang sa loob ng kuwarto ko si Jino.
Lalo na akong kinabahan. Paano ba ‘to? Bakit nila alam?
“Nasaan nga si Jino, anak?”
“Bakit sa akin ninyo hinahanap? Malay ko?” pagsisinungaling ko.
Naglakad si Daddy Ced papunta ng CR.
Mabilis akong tumalon para harangan siya.
“Dad, ano ba?”
“Bakit? Nasa Cr ba siya?”
“E, kasi kuwan, madumi. Oo, madumi nga… makalat. Hindi ko pa yata na-flush ang bowl.” Pagdadahilan ko. Umaasang kakagat.
“Anak, huwag ka nang magsinungaling. Nasa baba sina Tito James at Tito Xian mo at sinusundo nila ang anak nila.” Si Daddy Mak.
Nanlumo ako.
Napayuko.
Hindi ko alam kung paano ko sila titignan sa mata.
Kinatok ni Daddy Mak ang pintuan ng CR.
“Jino, alam naming nandiyan ka. Sinusundo ka na ng mga Papa mo. Nakita nila ang bisikleta mo sa labas ng gate namin kaya alam nilang nandito ka.”
Walang sagot.
Tahimik akong bumalik sa kama ko.
Pakiramdam ko nanghihina ako at nahihiya kina Daddy sa pagsisinungaling ko.
“Jino, lumabas ka na diyan. Kawawa naman sina Papa mo oh?”
Pagkasabi ni Daddy Ced ay nagbukas na ang pintuan ng CR. Lumabas ang namumulang si Jino. Nagkatinginan kami ngunit ako ang naunang yumuko. Sinapo ko ang ulo ko. Paano ko sasabihin kina Daddy ang lahat? Pero wala naman silang naabutan na ginagawa namin ah. Alam din nilang matalik kaming magkaibigan. Tama. Bakit nga ba ako mahihiya?
“Heto pala yung cellphone mo. Pinatay mo daw kasi kaya hindi ka matawagan ng mga papa mo. Hindi ka din daw naman nagpaalam sa kanila. Hindi maganda ‘yan ha?” Inakbayan ni Daddy Mak si Jino.
Nagkatinginan kami. Tumango ako sa kaniya. Tumango din siya sa akin.
“Tuloy na ako brad. Salamat sa kuwentuhan natin. Ituloy mo na yung sinasabi kong panliligaw mo kay Cynthia.” Si Jino.
“Cynthia? Sinong Cynthia?” Tanong ko sa aking sarili.
Huminga ako ng malalim. Nakuha ko na ang gusto niyang sabihin. Tinutulungan niya ako para mapanatili ko ang itinatago kong pagkatao kina Daddy.
“Sige brad. Salamat sa pagtulong mo sa aking gumawa ng love letter. Next time paalam ka na lang kina Tito para di sila mag-alala.” Astig kong sagot.
Tumayo ako at tinapik ko siya sa balikat.
Tinignan ako ni Daddy Mak na parang sinusukat niya kung anong totoo.
Nang tumalikod sila ay lumingon sa akin si Daddy Ced.
“Boy, hindi ko gusto ang ginawa mong pagsisinungaling para lang itago ang best friend mo. May mga magulang siyang nag-aalala sa kaligtasan ng kanilang anak. Just be considerate sa damdamin ng iba. Mga bata pa kayo kaya hindi mo maiaalis sa aming mga magulang ninyo na nag-aalala sa tuwing wala kayo sa higaan ninyo. Ang masama pa niyan ay kung hindi kayo nagpapaalam sa kung saan kayo pupunta. Hindi magandang gawain ito mga anak kaya huwag nang uulit, ha Boy at Jino?”
“Opo. Pasensiya na po sa abala.” Si Jino. Nakayuko siya at halatang nahihiya.
“Boy ano, nagkakaintindihan ba tayo?”
“Opo.” Maikli kong sagot.
“Sige na, matulog ka na. May pasok ka pa bukas.”
Ayaw ko yung pinapangaralan ako sa harap ng mahal ko. Nakakabawas ng pagkatigasin. Hindi ko nagugustuhan dahil para akong walang sariling isip. Bawas pogi points kaya ‘yun.
Nang lumabas sila sa kuwarto ko ay mabilis din akong lumapit sa bintana. Ilang saglit pa ay nakita ko na sina Daddy at mga Papa niya na nag-uusap habang panakaw na tumitingala sa bintana ko si Jino.
“I love you, brad. Nandito ako sa bintana. Tinitignan ka.” Text ko.
Nakita kong tumingin siya sa cellphone niya.
“Pinagagalitan nila ako pero okey lang ‘yun. Sanayan na lang ‘yan. Basta masaya ako dahil nakasama kita kahit bitin. Mahal na mahal kita brad. Ikaw na ang buhay ko.” Reply niya.
Napangiti ako sa sinabi niyang buhay niya ako. Sumilip ako. Kumaway nagbabakasakaling makita niya ako.
“Nakikita mo ba ako? Buhay din kita brad ko. Ingat ka ha. See you na lang sa school bukas.”
“Oo, nakikita kita.” Kumaway siya sa akin.
Inilagay ko ang iphone ko sa tapat ng dibdib ko. Putcha! Ganito pala yung saya kapag ramdam mong gusto mo at mahal mo ang taong baliw na baliw din sa’yo.
Hindi ako umalis doon sa bintana hanggang sa nakita ko silang sumakay na sa kanilang sasakyan.
“Alis na kami brad ko. Good night. Sana mapanaginipan kita at maituloy natin yung kanina. Bitin e! he he!”
“Oo nga. Ando’n na tayo eh! Di bale, tatapusin nalang natin next time brad ko. Good night din. Mwahhhh! Love u”
“Love u too brad ko. Nyt,” reply niya.
May ngiti ako sa labi nang humiga sa aking kama. Ramdam ko parin ang yakap at halik ni Jino. Nasa isip ko ang lahat ng ginawa namin kanina at muling nabuhay ang pagnanasa. Idinaan ko na lang sa sariling sikap para tapusin ang kanina ay pinagsaluhan namin. Nakaraos din naman sa tulong ng pagdugtong ko sa mga dapat pang mangyayari kanina. Mabuti at nakisama din ang aking imahinasyon. Solve!
Kinabukasan masaya na muli ang pakiramdam dahil magkikita naman kami ng brad ko. Mas matagal na nga lang ako sa harap ng salamin ng umagang iyon. Mas madaming pabango, mas maayos ang damit at sapatos. Siya ang dahilan kung bakit ganito na lang ako kamitikoloso sa pagbibihis.
Nang nasa school na ako ay hindi na ako mapakali sa pag-abang sa pagdating niya. Hanggang nang nakita ko sa bintana ng classroom namin ang mabilis niyang paglalakad palapit. Pakiramdam ko may kung ilang libong kabayo na ang nagkakarerahan sa dibdib ko. Iba yung pakiramdam. Hindi basta-basta naihahanapan ng tumpak na paglalarawan.
“Hi! Good morning.” Bati niya sa akin kasunod ng isang matamis na ngiti.
“Hello!” matipid kong sagot kahit sa totoo lang ay sumasabog ang dibdib ko sa saya.
“Tabi na lang tayo do’n. Hindi pa makakapasok si Lexi. May sasabihin din kasi akong mahalaga sa’yo.” Bulong niya.
“Sure.” Sagot ko.
Kinuha ko na ang backpack ko at sumunod sa kaniya.
Pagkaupo niya ay tumabi na din ako.
Sinulyapan ko siya. Tumitig din sa akin at kasunod iyon ng kaniyang astig na ngiti.
“Pinagalitan ka ba, brad?” tanong ko.
“Grounded lang naman ako. School bahay lang daw. Ikaw?” tanong niya.
“Hindi pa ako kinakausap. Malamang hindi pa ngayon. Grounded ka, so, dito lang tayo sa school puwedeng magkita, gano’n?”
“Gano’n na nga.” Sagot niya.
“Break the rule brad! Boring ang buhay kung lagi kang sumusunod sa kung ano ang tama para sa kanila. Dapat enjoy natin ang kabataan natin. Kung magkamali man tayo, at least we enjoy and experience our life to the fullest. Bahala na tayong matuto sa ating pagkakamali.”
“Iba sina Papa sa daddy mo. Mahigpit sina Papa sa akin.” Huminga siya ng malalim. Ramdam kong mabigat ang dinadala niya.
“Kasi nga brad, hinahayaan mong sila ang magpatakbo sa buhay mo. Nakukulong ka sa mga patakaran nila.”
Tumango siya. Nakita ko na sa mga mata niyang naiintindihan na niya ang gusto kong ipaliwanag.
“Nag-almusal ka ba?” Iniba niya sa aming usapan.
“Hindi pa eh, gusto ko kasing matikman muna kita.” Natatawang sagot ko.
“Ihh mga banat mo naman, kakornihan. Seryoso kasi ako.”
“O, sige, bakit ba kasi tinatanong mo?”
“Kasi kagabi ka pa nakakulong sa puso ko e.”
Natawa ako hindi dahil ayos ang banat kundi sa kakornihan din niya. Pero astig! Kinilig ako!
“Joke lang! Dinalhan kasi kita ng chicken sandwich. Heto oh!” iniabot niya sa akin ang nakabalot na sandwich.
“Wow. Thank you brad!” pabulong kasi may dadaan na kaklase namin.
Nang buksan ko iyon ay may nahulog na nakalakip na sulat. Pinulot ko iyon. Tinignan ko muna siya. Nagngitian kami.
“Love letter brad?” binunggo ko ang braso ko sa kaniya. “Ayos ka din ano, brad? Pasimpleng sandwich ka pa pero may binabalak ka palang iba.” Pabulong lang iyon ngunit puno ng paglalambing. Kumagat muna ako ng sandwich bago ko binasa ang maliit na note.
“Boy, you'd do anything for me and it really makes me love you more. Brad, you're the only love I need. Hope we will last forever. Pero kung hindi man, gusto kong manatili ang alaala ko sa’yo kahit ang nakaukit na lang sa bato na pangalan ko ang tanging naiwang alaala ko sa iba. Ang mahalaga sa akin ay maramdaman mo at maalala parin yung tindi ng pagmamahal ko, magkasama man tayo o hindi. I love you, brad ko.”
Kumunot ang noo ko. May kakaibang dating sa akin ang note niya. Parang may hindi maganda akong kutob. Nawalan ako ng ganang lunukin ang kinakain kong sandwich pero nanguya ko na kaya pinilit ko na lang din.
Kinuha ko ang ballpen sa bulsa ng pantalon ko.
“Huwag kang tumingin.” Pinandilatan ko siya.
“Bakit ba?” tanong niya.
“Basta!” itinakip ko ang kamay ko sa kaniyang mga mata.
“Oo na. Sige na.” umayos siya ng upo patalikod sa akin. Naglapat ang aming mga balikat.
Nagsulat ako sa baba ng note niya.
Pasimple kong inilagay iyon sa arm chair niya.
Kinuha niya.
Pabulong niyang binasa.
“Brad, kung hindi lang din naman ikaw ang mamahalin ko hanggang sa pagtanda, mag-isa na lang ako habambuhay. Saka ano ako sa tingin mo? Di kita sasamahan kahit saan ka magpunta? Hindi man ako black belter, astig din naman ‘to ano! Mabuti pang dalawa na ang pangalan nating iukit sa lapida kaysa sa iwan mong ako lang. Wala nang iwanan pa brad ko! Ikaw na kaya ang buhay ko. Kung mawawala ka, para mo na ring binawi ang lahat ng meron ako ngayon? Mahal kita brad kaya wala ka ng kawala!”
Huminga siya ng malalim. Inilagay niya ang kamay niya kasama ng sulat sa kaniyang dibdib. Hinaplos na muna niya iyon na parang nahihirapan. Namula ang kaniyang mukha. Naninigas ang kaniyang braso at mga daliri.
“Arayyyyy! Uhhhh! Hin-di a-kho maka-hi-nga.” Wika niya habang sapo niya ang kaniyang dibdib.
Kinabahan ako.
Bigla na siyang namula na at halatang nahihirapan nga talaga siyang huminga. Napalingon na ang iba naming kaklaseng nagkukuwentuhan din.
“May masakit ba sa’yo? May sakit ka bas a puso? Brad! Ano ba!” tumayo ako. Ninerbiyos.
Napahawak ako sa braso niya.
“Tinamaan ako eh! Sapol na sapol ang puso ko brad! Huhhhhh!”
“Ulol!” Siniko ko siya. “Kakornihan mo talaga e, no?” Nagsalubong ang kilay ko. sobrang nainis ako dahil sa takot nab aka katulad niya din si Lexi na may sakit at hindi sa akin nagsasabi.
“O kayo, anong problema’t nakatingin pa kayo?” singhal ko sa mga kaklase kong katulad ko akala nila totoong inatake ng sakit sa puso si Jino.
“Uyy, ano ka ba pati sila pinag-iinitan mo.”
“Ikaw nga itong umagang-umaga pinagtritripan mo ako.” kunot pa din ang noo ko.
“Wala lang, napapaisip kasi ako sa kalagayan ni Lexi, hindi natin talaga alam kung kailan tayo kukunin ng Diyos. Kaya ngayon palang sinasabihan na kita. Kay Lexi, kahit masakit at mahirap yung pinagdadaanan niya, napaghahandaan niya ang lahat. Tayo kaya? Paano kung bigla na lang bawiin ng Diyos ang buhay natin at hindi tayo nakapagpaalam sa mahal natin sa buhay. Kaya nga mabuti na yung ngayon pa lang nasabihan na kita.”
“Weird lang kasi.”
“Anong weird do’n?”
“Wala, basta napaka-weird na pinangungunahan yung ganyang mga bagay. Sandali nga pala, napag-uusapan na ang tungkol kay Lexi, kumusta nga pala siya? Maayos na daw ba kalagayan niya?”
“Baka iuuwi siya sa Sabado sa bahay nila.” Huminga siya ng malalim. Sabay muli kaming nalungkot. Naalala lang namin na kung wala sana siyang sakit, tatlo kaming masayang nagkukuwentuhan ngayon.
“Gusto daw kasi ni Lexi na habang medyo malakas pa siya ay sa bahay na lang muna siya.” Pagpapatuloy niya. “Saka kailangan ko din ang tulong mo. Sandali ha, may ipapabasa lang ako sa’yo.” Binuksan niya ang backpack niya at kinuha ang isang notebook. “Saan ko na ba kasi inipit ‘yun?” nang di niya makita ay saka siya kumuha ng isa pang notebook. “Hayun, heto nga ‘yun. Basahin mo ha at sabihin mo sa akin kung anong masasabi mo.”
Kinuha ko ang ang papel sa kaniyang kamay at binasa ko.
“Puwede. Kaya natin ‘to di ba?”
“Oo, kaya natin. Saka nasimulan ko na ding inayos ang lahat. Yung implementation na lang ang kulang pero okey na sa tingin ko lalo pa’t alam kong tutulong ka din naman e. Medyo imposible lang yung huling nandiyan.”
“Imposible? Hindi ah. Kaya din natin ‘. Aayusin natin, pag-uusapan natin at sasabihin ko sa’yo na possible lahat talaga yung nandiyan. Kasangga mo ako dito brad.”
“Salamat brad ko.”
“Basta para sa kaniya lahat naman gagawin natin di ba?”
Tumango siya.
Chemistry subject namin. Dahil may laboratory activity kami at umalis din sandali ang aming teacher kaya kay Jino na Class President dapat magpaalam ang sino mang lalabas. Abala din siya sa kaniyang ginagawa pero pasimple kong idinikit ang katawan ko sa likod niya. Bubulong sana ako ngunit nagulat siya sa pagkabunggo ng puwitan niya sa harap ko kaya ang pabulong sana sa tainga ay naging isang aksidenteng halik sa batok niya.
“Bakit nandito ka? Di ba kina Jheck ang group mo?” halatang ninerbiyos siya. Nakuryente siguro sa aksidenteng halik ko.
“Magpapaalam sana akong ji-jingle, brad.”
“Sige. Okey lang.” maikli niyang sagot.
Dahil lahat may klase pa kaya wala akong naabutang tao sa CR namin. Dalawa ang cubicle doon ngunit ang isa ay sarado dahil hindi nag-fla-flush ang toilet bowl. Dali-dali akong pumasok sa isa. Ibinaba ko ang zipper ko at kasakuyan na akong umiihi nang may kumatok.
“Sino ‘yan?” naiiritang tanong ko. “Naihi pa ang tao e.”
“Boy, ako ‘to. Bilis buksan mo?” boses ni Jino.
Ipinagpatuloy ko ang pag-ihi habang ang isang kamay ko ay inapuhap ang seradura para pagbuksan siya. Hindi ko kasi kayang tiisin ang pantog ko. Pagkapasok niya ay mabilis siyang pumasok at isinara din niya iyon.
“Bakit ka sumunod?” bulong ko.
Itinaas ko na ang Zipper ko. Hinarap ko siya.
“Namimiss kita e.” mabilis siyang yumakap sa akin.
Sa isang iglap ay naglapat na ang aming mga labi. Naroong kinakabahan kami ngunit iba yung excitement at saya na nararamdaman ko. Kanina pang flag ceremony at first period ko siya tinitignan at gustung-gusto ko siyang halikan o yakapin. Ngayon na may nakaw na sandali kami, bakit pa namin iyon palalampasin?
Patuloy lang kami sa aming halikan. Ipinasok ko ang kamay ko sa kaniyang polo uniform at ganoon din siya sa akin. Ramdam namin ang init ng aming katawan. Ginagalugad ng palad niya ang katawan ko mula dibdib, tiyan hanggang sa pilit niyang tinatanggal ang sinturon ko.
“Huwag dito baka mahuli tayo?” bulong ko habang magkalapat pa ang aming labi.
“Hawak lang?” sagot niya. “Ayaw mo ba? “Binunot niya ang kamay niya na nasa mismong dulo na ng galit na namang alaga ko. Bago niya iyon tuluyang mabunot ay hinawakan ko ang palad niya. “Fuck! Anong ayaw? Gusto ko siyempre.” Tinulungan ko siyang hawakan ang akin.
Nang hawak na niya ay kamay ko naman ang naglakbay sa kaniyang dibdib at tiyan. Nagmamadali ko ding tinanggal ang sinturon niya, butones ng pantalon at ibinababa ang zipper. Sa umuumbok niyang boxer brief ay ipinasok ko ang nanginginig kong palad at sa isang iglap ay binibigiti ko na ang ipinagmamalaki niyang di pumapalag na ibon.
“Shit! Brad ko, ohhhh fuckkkk!” ungol ko.
Nakapahirap lang lakasan dahil baka may darating na iba ngunit naninigas na ang binti naming dalawa. Nakakagat na din namin ang labi ng isa’t isa. Nilalaro niya ang akin at ako din sa kaniya. May sensasyon na kaming nararamdaman. Palapit na palapit sa kaluwalhatian.
Bumukas ang pintuan ng CR.
Natigilan kami.
Nagkatinginan.
“May tao.” Bulong niya sa akin.
Nakaramdam kami ng takot. Dahan-dahan naming itinaas ang nakababa naming pantalon.
Narinig namin ang pag-ihi ng dumating sa urinal.
Nakiramdam muna kami. Pigil ang aming paghinga.
Muling nagbukas ang pintuan ng CR.
Napailing ako. Dobleng kaba na ang nararamdaman ko.
“Uyy tol! Nandito ka din pala. Natapos niyo na yung activity ninyo?”
“Si Philip.” Bulong ko sa kinakabahan ding si Jino.
“Hindi pa eh. Lumabas kasi si Romel. Sa’n kayo yun?”
“Si Miggy yung kausap.” Paanas na sinabi ni Jino sa akin.
Patay na naman kami ne’to.
May gumalaw sa seradura ng cubicle na tinaguan namin.
“Wala din si Jino sa room e. Di kaya magkasam ang dalawang ‘yun tol?”
Inilagay ko ang hintuturo ko sa labi ko habang nakatingin kay Jino. Niyakap ko siya habang nakasandal kami sa pader para maibsan yung din a namin halos kinakayang takot na mahuli.
“May tao ba dito tol?” tanong ni Philip.
Muli niyang pinihit ang seradura kaya lalong tumindi ang kaba namin.
“Siguro tol. Kanina pa ‘yan sarado e. Baka umeebak yung nandiyan, tol?”
Nagtawanan sila.
“Hoyyy! Buksan mo nga ‘to! Mabubuking kang umeebak diyan. Maghihintay ako sa paglabas mo! Kala mo ha. Pipictyuran kita sa cellphone ko!”
Muli silang nagtawanan habang kami naman ni Jino ay lalong kinabahan. Nagkakatinginan kami ni Jino. Halata sa mukha niya ang nerbiyos at alam kong iyon din ang nakikita niya sa akin.
Ngunit walang sisihan. Gusto naman namin ito e. Kaya lalo naging mahigpit ang yakapan namin. Hinaplos ko ang likod niya para iparamdam sa kaniyang huwag siyang matakot, nandon lagi ako para sa kaniya.
“Eebak ka din ba tol?” tanong ni Miggy.
“Hindi. Ji-jingle lang sana.”
“E, ‘di diyan ka nalang sa urinal. Dami namang urinal e. Kawawa naman yung nadiyan at baka di na lumalabas ang ebak sa hiya at takot.”
Hinalikan ko ng mabilisan ang labi ni Jino.
“Sige na nga lang. Hintayin mo ako tol. Sabay na tayong bumalik sa room.” Si Philip.
Sabay pa kaming huminga ng malalim. Parang natanggal lang yung biglang bumara sa aming dibdib.
Pagkalabas nila ay nagdesisyon na din kaming umalis.
“Bakit kaya hindi laging natutuloy?” tanong ni Jino habang inaayos niya ang sinturon niya.
“Baka hindi pa ito ang tamang panahon. Sige na. Mauna na akong lumabas at baka may pumasok na naman.” Pagpapaalam ko.
Bago ko binuksan ang seradura ay muli niya akong niyakap habang nakatalikod ako sa akniya, itinagilid niya ang mukha ko at mabilis niyang hinalikan ako sa labi.
Pagkatapos ng klase namin ay napagkasunduan naming unahan ang dating ng Papa James niya at ng sundo ko sa school. Break the rules and enjoy life! Nagtext muna kami sa aming mga magulang pagkatapos ay pinatay na namin ang aming mga cellphone. Simple lang. Nalowbat kami at may tatapusin lang na project. Kailangan naming paghandaan ang mga plano namin para kay Lexi. Kailangang mapasaya namin ang aming kaibigan at magagawa lang namin ang lahat ng iyon tuwing pagkatapos ng aming klase.
Noon ko lalong naramdaman ang pagmamahal sa akin ni Jino. Handa niyang suwayin ang utos ng kaniyang mga magulang para sa akin. Habang alam kong wala kaming ginagawang masama ay hindi ako basta-basta makikinig sa sinasabi nila. Buhay ko ‘to, buhay namin, kaya patatakbuhin namin sa paraang gusto at ikasisiya naming dalawa. Masaya ang gabing iyon habang magkatulong naming tinutupad ang lahat para sa aming best friend.. Nakakapagod man ngunit masarap sa pakiramdam.
Ginabi na kami ngunit magkasama pa din kaming naglilibot. Natagalan pa kami sa aming paalaman. Kung anu-ano kasing mga delaying tactics ang naiisip ng isa sa amin para lang di matapos ang gabing iyon na magkasama kami.
“Fish ball, kwek-kwek, fastfood lahat na pinagbigyan ko. Pumuputok na yata ang tiyan namin sa kakakain. Sumasakit na ang paa namin sa kaiikot pero sobrang saya lang na akbay ko ang mahal ko. Pakiramdam ko napakabilis lang ng oras. Walang gustong bumitaw ngunit gabi na kaya kailangan naming umuwi sa aming mga bahay.
“Paano, bukas uli?” bulong niya habang pasimple niyang itinabi braso niya sa akin. Kahit mga simpleng pagdantay lang ng braso niya sa akin ay sapat na para masiyahan kami.
“Sige, bukas na naman. Anong bilin ko sa’yo pagkauwi mo?” tanong ko.
“Paghandaan ang galit nila pagpasok ng bahay. Pasok sa isang tainga, labas sa kaliwa. Huwag sasagot ng sasagot para hindi na hahaba. God! Ngayon lang ako nagiging suwail sa kanila. Pero masaya ako kapag kasama kita kaya bahala na!”
Patago kong hinawakan at pinisil ang kamay niya. “Love you.” Bibig ko lang ang gumalaw. Walang lumabas na boses.
“Love you more, brad.” Iyon din ang nabasa ko sa galaw ng kaniyang labi.
“Text text na lang.” sabi ko.
“Okey. Bye. Bukas uli brad.” Pagpapaalam niya.
Tumalikod na siya. Marami lang kasing dumadaang mga tao e. Kung di lang ako nahihiya..huh! Hirap talaga ng ganito.
“Brad, balot oh! Gusto mo ng balot?” sigaw ko bago siya makalayo.
Tumigil siya. Lumingon. “Balot? Aprub ako diyan brad!”
Kaya ang paalaman kanina, hindi na naman natuloy. Kalahating oras muli kaming kumain ng balot bago tuluyang naghiwalay.
Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan namin. Nagdadasal na sana tulog na sina Daddy. Kaya lang pagbukas ko ay nandoon pa sina Daddy sa sala. Seryoso ang kanilang mukhang nakatingin sa akin.
“Saan ka galing?” tanong ni Daddy Ced.
“Nagtext ako ah!” malayo sa tanong na sagot ko.
“Nagtext ka ng kasinungalingan. Kasama mo ba si Jino?” Galit nga sila.
Hindi ako sumagot.
“Kinakausap ka namin anak. Kasama mo ba si Jino?”
Tumango ako. Huminga ng malalim.
“Kumain ka na?” tanong ni Daddy Mak.
“Opo.”
“Good, maupo ka nga muna anak at mag-usap tayo.” Kalmadong pakiusap ni Daddy Mak.
Umupo ako sa harap nila.
“Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ito ngunit hanggang nasa poder ka namin at habang Daddy ang tawag mo sa aming dalawa at anak ka namin hindi mo maiaalis sa amin ang karapatang pangaralan ka. Anak, mahal ka namin at ayaw naming mapasama ka.”
“Dad, I heard that many times. Ano ba yung pag-uusapan talaga natin kasi pagod ako.”
“Pinakiusapan kami ng Papa James at Papa Xian ni Jino na ilayo ka namin sa anak nila dahil hindi ka magandang impluwensiya. Para sa katulad naming magulang, nakakainsultong marinig iyon mula sa kanila ngunit mukhang hindi ka namin lubos na nakikilala. Masyado yata kaming naging pabaya sa’yo kaya marami na kaming hindi alam o nasobrahan lang kami ng tiwala. Patingin nga ang kamay mo?”
“Bakit ho?” Naguguluhan kong tanong.
“Patingin Boy.” Wala akong magawa dahil tumaas na ng boses ni Daddy Ced.
Ipinakita ko sa kanila ang tinatago kong gumagaling palang na pilat sa aking kamay.
“Totoo ngang sumali ka ng fraternity, ano.”
“Wala naman masama ah. Nakakatulong nga sila sa akin e.”
“Nakakatulong yung halos patayin nila ang best friend mo? Alam mo kung ano ang nakakahiya, sa ibang tao pa namin nalaman gayong anak ka namin at sa iisang bahay lang tayo nakatira. Sinisisi ko tuloy ang aking sarili. Napabayaan na yata kita. Pero ngayon palang, nakikiusap ako, tumiwalag ka diyan sa fraternity na ‘yan. Saka para matahimik na ang mga magulang ni Jino, tigilan mo na din ang pag-impluwensiya sa kaniya.”
“Gano’n ba ang tingin din ninyo sa akin Dad? Porke sumali ako sa frat, masama na akong impluwensiya?”
“Hindi naman sa gano’n. Naniniwala kaming matino ka anak pero pagbigyan mo na lang ang gusto ng mga magulang ni Jino. Saka hindi namin gusto ‘yang pagsali mo sa fraternity na ‘yan. You’re grounded. Mula ngayon bahay at school ka lang.”
“Ano? Hindi ninyo magagawa sa akin ‘yan Dad!”
“Bakit hindi. Anak ka namin. Nasa pangangalaga ka namin kaya sa ayaw mo’t sa gusto, grounded ka hanggang tuluyan mo nang malayuan si Jino.”
“Sige! Grounded na kung grounded pero hindi ninyo ako mailalayo kay Jino Dad! Magkaklase kami kaya imposible yang sinasabi ninyo.” napapaluha na ako.
“Just stay away from him.” Singhal ni Daddy Ced.
“Bakit kasi nasama si Jino dito Dad? Ayaw ko!” tahasang sagot ko.
“Anak, kung di mo daw lalayuan ang anak nila, mapipilitan silang i-transfer sa ibang school si Jino. Mas gugustuhin mo bang hindi makita ang best friend mo? Ayaw ng mga magulang ni Jino na maimpluwensiyahan daw ng katigasan ng ulo mo ang anak nila. Kaya kami ang kinausap nila dahil mula nang sumali si Jino sa fraternity na pinasukan mo ay sumusuway na daw sa kanila ang anak nila. Kaya para matigil na ito, grounded ka and just please stay away from your best friend.” May diing sinabi iyon ni Daddy Mak.
“Dad, ayaw ko. Hindi ko lalayuan si Jino. Hindi puwede.”
“Bakit hindi? Sige nga, sabihin mo sa amin kung bakit hindi puwede.”
Kinagat ko ang labi ko. Hindi ako handa ng ganito e. Ayaw kong mag-out sa kanila pero kung ilalayo nila si Jino sa akin, mas nanaisin ko pang malaman nila ang pagkatao ko kaysa sa mawala siya sa akin.
“Kasi… Dad…” tuluyang tumulo ang luha ko. Mabilis kong pinunasan iyon ngunit hindi mawawala yung bigat na nararamdaman ko. Sobrang sakit sa dibdib yung gusto nilang mangyari sa amin e. Ngayon palang hirap na akong huminga. Ngayon palang di ko na kinakaya.
“Ano nga? Sabihin mo sa amin kung bakit.”
“Please dad, kahit ano ang hiligin ninyo huwag lang naman yung ilayo sa akin si Jino.” Humihikbi na ako.
“Bakit nga?”
“Dad, hindi puwede kasi… kasi…” humihikbi ako kahit pinipigilan ko. “Dad mahal ko ang best friend ko.” Mahina iyon ngunit puno ng emosyon. “Mahal ko si Jino, Dad. Mahal na mahal ko siya. Nagmamahalan kaming dalawa.”
Nagkatinginan sina Daddy.
Hindi ko alam kung paano ko sila makukumbinsing huwag ilayo sa akin ang taong pinakamahala sa akin, ang taong kakambal na ng buhay ko.
No comments:
Post a Comment