“Anong ginagawa ninyo dito?” tanong ko habang nakatalikod akong isinusuot ko ang damit ko. Nahihiya at naasiwa pa din kasi ako sa tingin nila sa katawan ko lalo na kay Jino.
“Duh, enrolment natin ngayon. Naku ha!” si Lexi.
“Ah ngayon na ba ‘yun?”
Alam kong pawisan pa ang mukha ko nang hinarap ko sila.
“Magpunas ka muna ng pawis sa mukha…”
“Punasan mo muna ang pawis mo sa mukha.”
Halos sabay nilang sinabi iyon. Sabay din silang nag-abot sa akin ng hawak nila. Si Lexi, ang facial tissue at si Jino ang kaniyang panyo.
Hindi ko alam kung kanino ang kukunin ko, ang facial tissue o ang panyo? Walang gustong magbaba sa kanila. Kanino ba ang pipiliin ko?
“Okey lang ako.” Wala akong tinanggap sa iniaabot nila sa akin. “Puwedeng maligo muna? Sandali lang promise.”
“Sige hihintayin ka namin.” Nakangiting sagot ni Lexi.
Pinapasok ko na muna sila sa bahay at binilinan ko si Manang na magprepare ng miryenda para sa mga kaibigan ko sa sala habang naghihintay. Sa banyo sa kuwarto ko na lang ako naligo. Nang nakapaghubad na ako ay muli kong pinagmasdan ang aking katawan. Lalaki din kaya ang katawan ko katulad ng kay Jino?
Naninibago ako sa mga ikinikilos ko sa mga nagdaang araw. May mga pagbabago sa pangangatawan ko. Pati ang boses ko iba na din. Madalas ding makati ang palibot ng aking ari. Nang una hindi ko iyon pinapansin, kamot lang ako ng kamot hanggang sa nang tinignan kong mabuti ay may nakita kong tumutubong buhok. Pubic hair. Meron na din kaya si Jino ne’to?
Sinabon ko ang buo kong katawan. Nahagip ko na naman ang maselang bahaging iyon.
“Buboy, huwag muna ngayon. May lakad ka.” Bulong ko sa aking sarili.
May naghihintay sa akin sa baba ngunit may kung anong sensasyon talaga doon na hirap kong tiisin. Ngunit huwag muna. Saka na lang. Noong nakaraang araw ko lang kasi iyon natuklasan. Nang minsang sinasabon ko ang paligid ng ari ko ay naramdaman kong may kung anong sensasyong kakaiba sa tuwing nasasagi ng may sabong kamay ko ang bahaging iyon ng aking katawan. Hanggang sa sinubukan kong laruin iyon gamit ang pinabulang shampoo. Gumana ang imahinasyon ko hanggang sa naramdaman ko na lamang na nanginginig na ang buo kong katawan, nanigas ang binti ko at may kakaibang sarap na pumipigil sa aking paghinga. Hinahabol ko ang aking hininga kasabay ng hindi ko maipaliwanag na bilis ng tibok ng aking puso. May kung anong lumabas sa akin. Nang matuklasan ko ang kakaibang sarap na’yon ay parang napakasarap ng ulit-ulitin. Bukod sa paglalaro ko ng online games may bago na din akong pinagkakaabalahan. Kaya lang pagkatapos no’n ay hinihingal ako, nanlalata, gusto ko kaagad matulog. May isang bagay lang na hindi ko gusto, iyon ay ang laman ng aking imahinasyon kung ginagawa ko iyon.
Ayaw ko!
Hindi puwede ngunit di ko kayang tiisin. Di ko mapigilan.
Pagkatapos kong maligo ay kaagad na ako naghanap ng maisusuot ko.
White shirt? Para lang akong aatend ng binyag o kasal?
Tapon sa kama.
Red polo…yellow shirt…masyadong matingkad…
Hagis sa kama.
Black polo, purple longsleeve… lamay?
Balik sa pinagkunan.
Stripe? Checkered? Green shirt?
Anong nangyayari sa akin? Bakit ang hirap kong pumili ng maisusuot?
Blue polo… puwede na siguro ‘to.
Sinipat ko ang kabuuan ko sa salamin. Payat talaga ang pangangatawan ko. Nakaramdam ako ng inggit sa katawan ni Jino. Guwapo na, matalino pa ang bestfriend ko. Nakakainggit talaga.Sana ganu’n kalaki ang katawan ko. Sana kasing galing niya akong pumorma, sana makuha ko ang ayos at pagkaangas ng buhok niya.
Buhok. Ano bang bagay na suklay ng buhok ko. Patayo, patagilid, may bangs, patalikod? Lahat na sinubukan ko. Hanggang sa inis ko sa kasusuklay ay ginulo ko na lang muli. Okey na to. Parang hindi sinuklay.
Astig!
Inilapit ko ang mukha ko sa salamin. Binasa ko ang aking labi. Shit! Ano ‘tong nasa noo kong maliit na… pimples ba ‘to? Bakit meron ako ne’to? Bad trip naman oh.
Nang ibalik ko ang suklay sa lagayan nito ay nakita ko ang baby powder. Kumuha ako ng panyo saka ko nilagyan ng kaunting face powder. Maayos kong binalot iyon sa aking panyo. Mainam nang may mailagay ako sa mukha ko kapag pinagpawisan ako mamaya. Kahit paano ay maging fresh man lang ako tignan ni...
Tama ba ‘tong ginagawa ko?
Hindi naman ako ito noon?
Okey na siguro ‘to. Baka mabagot sila. Tinungo ko ang pintuan ng kuwarto ko. Palabas na ako nang may naalala ako.
Putcha! Kailangan ko palang magpabango. Mahirap nang maamoy nila akong amoy pawis mamaya. Nakakahiya naman kina Lexi at Jino. Bumalik ako at halos ipanligo ko na ang cologne. Dati naman wala akong pakialam sa kung ano ang maamoy nila sa akin, ngayon lang ako naging conscious sa kung ano ang amoy at hitsura ko.
Nakakapanibago.
Pagkababa ko ay hindi na maipinta ang hitsura ng dalawang naghihintay sa akin.
“Akala namin natulog ka muna. Bakit napakatagal mo naman yatang nagpalit?” si Lexi.
Ngumiti na lang ako. Ano naman ang isasagot ko?
“Naligo yata ng pabango kaya natagalan. Nag-ipon muna ng maraming cologne.” Kantiyaw ni Jino. Alam kong naamoy niya ako.
Ngumiti lang ako.
Nagpalaam muna ako kina Papa at nagbigay naman sila ng perang pang-enrol ko. Yung sobra sa ibinigay bahala na daw ako. Ililibre ko na lang ang dalawang ito mamaya pagkatapos ng enrolment dahil sa abala ko sa kanila.
Naghihintay pala ang driver ni Lexi sa labas at mukhang nabagot na din sa kahihintay. Bago sumakay si Lexi ay sumulyap sa akin at ngumiti. Hinawi niya ang buhok niya na para bang may kung anong sinasabi ang kaniyang mga mata. Hindi siya ganoon dati sa akin tumingin o hindi ko lang din dati siya napapansin. Hindi naging normal ang tibok ng puso ko sa tuwing ginagawa niya iyon sa akin. Gusto ko nang maniwala na may lihim nga talaga siyang gusto sa akin.
Napangiti ako.
Wala naman sigurong masama kung maging kami. Iyon naman talaga ang gusto ko. Ngunit paano yung rule of friendship namin? Ang hirap naman ne’to. Sana pala hindi na lang iyon ang nasabi ko. Puwede naman sigurong bawiin iyon o sirain.
Tahimik lang din si Jino sa tabi ko. Nang nilingon ko siya ay siya ang unang bumawi ng kaniyang tingin. Tumingin ako sa harap at nahuli kong natingin sa akin si Lexi sa salamin ngunit mabilis din niyang binawi iyon.
“Kumusta ang bakasyon?” mahinang tanong ni Jino sa akin.
“A-a… e-hem!” nauutal ako sa simpleng tanong lang!
Lumingon siya sa akin. Tumaas ang kilay niya. Halatang hinihintay niya ang sagot ko.
“Ayos lang brad. Ikaw Lexi, kumusta ang bakasyon mo?” tanong ko kay Lexi na lumingon sa amin.
“Boring. Iba pa din kasi kapag nasa school tayo.” Ngumiti siyang tumitig sa akin. Napayuko ako dahil sa hiya.
“Parang lalo yatang naging pogi tayo bespren.” Si Lexi. Muli niyang hinawi ang mahaba niyang buhok. Napatitig ako sa mamula-mula niyang labi.
“Hindi naman. Makapambola ka din lang talaga ano.”
“Oo kaya. Hindi ba Ino? Mas nagiging pogi si Boy?”
Nilingon ako ni Jino. Tinitigan. Ibinalik niya kay Lexi ang kaniyang tingin. Narinig ko ang pagbunot niya ng malalim na hininga.
“Hoy insan, may tinatanong ako ah!”
“Oo, narinig ko. Kailangan pa ba ng confirmation ko e nakikita mo din naman pala.”
“Sungit na may halong pait!” natatawang pagtatapos ni Lexi.
Pagdating namin sa school ay nagkatinginan kaming tatlo. Nagpapakiramdaman. Weird. Hindi kami dating ganito. Halos dalawang buwan lang kaming hindi nagkita pero bakit parang may nabago.
“Tara na.” si Lexi.
Hinawakan niya ang braso ko. Mabilis kong naamoy ang kaniyang pabango. Hinayaan kong ipasok niya ang kamay niya sa pagitan ng tagiliran at braso ko. Sumunod ang tahimik na si Jino sa amin. Matamlay siyang nakamasid sa amin.
“Gusto kong magkakaklase tayong tatlo. Gusto ko din sa regular class brad.” Biglang inakbayan ako ng nakasunod lang sa aming si Jino.
“Okey nga ‘yun para magkakasama pa din tayo.” Sagot ko.
Sinadya kong ihulog ang ballpen na inilagay ko sa bulsa ko. Yumuko ako para pulutin iyon.
Ayos!
Natanggal ang pagkakaakbay ni Jino sa akin. Lumipat ako sa kabila. Pinagitnaan namin si Lexi. Kinuha ko ang kamay ni Lexi at ibinalik ko sa kung paano niya ako hawak kanina. Nahagip ng tingin ko ang hindi magandang timpla ng mukha ni Jino nang makita niya ang ginawa ko. Kung sisirain ko din lang naman ang rule of friendship, gusto ko doon sa tama. Gusto kong kay Lexi iyon dahil hindi talaga maganda ang pakiramdam ko sa ikinikilos na ni Jino.
Tinupad ni Jino ang sinabi niya sa amin. Mas pinili niya ang regular class basta makaklase lang niya kami ni Lexi. Panay ang buntot sa akin ni Jino ngunit kay Lexi ako madalas lumalapit. Ako na din ang humawak sa bag ni Lexi habang nagfifill-up pa siya ng kaniyang mga forms. Kahit sa pila ay palaging nasa gitna namin si Lexi. Kung nataong mapaakbay si Jino sa akin ay pasimple ko iyong tinatanggal. Naasiwa kasi talaga ako. Pagkatapos ng aming enrolment ay nagpasya muna kaming magmiryenda sa isang fastfood. Kulitan kami, asaran parang muling bumalik ang aming samahan noong elementary palang kami. Nang habang nagkukuwento ako ay biglang kumuha si Lexi ng tissue at pinunasan niya ang gilid ng aking bibig. Nakangiti siya sa akin habang ginagawa niya iyon. Iba yung nararamdaman ko sa kaniya. Yung kaniyang tingin na parang tinutunaw ako. Yung kaniyang ngiting parang ngayon ko lang din talaga napapansin. Nahagip ng mata ko ang pag-inom ni Jino ng softdrink at ang paglipat-lipat ng tingin niya sa amin ni Lexi. Muli na siyang nanahimik at kami na lang ni Lexi ang masayang nagkuwentuhan at nag-asaran. Kapag tinatanong si Jino, isang sagot lang na may matipid na ngiti.
Unang araw ng pasukan. First Year High School na kaming tatlo. Nauna akong dumating sa kanila kaya minabuti ko na lang na hintayin sila sa aming classroom. Sa likod ako pumuwesto. Nagtext na ako kay Lexi kanina at sinabi niyang malapit na din sila ni Jino. Hanggang sa ilang saglit pa ay sabay na silang bumungad sa pintuan ng aming classroom. Kaagad nila akong nakita at nang lumalapit sila sa akin ay naramdaman ko ang lakas ng kabog ng aking puso. Sumilay ang ngiti sa aking labi. Kapag nakikita ko kasi sila, binubuo nila ang araw ko. Iyon ang mga pagbabagong sobrang nagpagulo sa akin. Ano itong kakaibang nararamdaman ko?
“Good morning Boy. Kanina ka pa?” tanong ni Lexi.
Idinampi niya ang kaniyang pisngi sa pisngi ko. Hindi ko iyon inaasahan. Hindi ko napaghandaa. Nanlamig ang kamay ko sa ginawa niyang iyon. Ipinatong niya ang kaniyang bag sa nasa tabi kong silya. Inayos niya ang kaniyang uniform bago siya umupo.
“Good morning! Ang aga mo ah!” inilahad ni Jino ang kamay niya sa akin ngunit natagalan yata siya sa pagtanggap ko sa kaniyang kamay kaya nauwi na lang iyon sa pagtapik niya sa aking balikat. Bago siya umupo sa tabi ko ay narinig ko ang pagbunot niya ng malalim na hininga.
“Baka lunurin ako sa lalim ng paghinga mo brad ha, anlalim eh.” Biro ko.
Tumayo ako. Binuhat ko ang bag ko at lumipat ako sa kabilang silya.
“Bakit ka lumipat brad? Ayaw mo ba akong katabi?” tanong niya.
“Mas maganda kung si Lexi ang nasa gitna para balanse, di ba Lex?”
“Okey lang naman kahit ikaw ang nasa gitna. Big deal ba pati seating arrangement natin guys?” tanong ni Lexi.
“Wala naman. Natanong ko lang siya kasi bigla siyang lumipat nang tumabi ako sa kaniya. Pero siguro teacher naman natin ang aayos sa seating arrangement natin.” Si Jino habang inaayos niya ang kaniyang backpack.
Biglang tumunog ang bell.
Flag ceremony.
“Hayun, taman-tama ang dating namin. Flag Ceremony na. Tara.” Tumayo na si Lexi. Sumunod si Jino at ibinalik ko na muna ang nakalabas na ipad ko sa loob ng bag ko. Isinara ko muna at inayos. Nakalabas na ang dalawa sa classroom at ilan sa mga hindi ko pa kilalang kaklase ko. Palabas na din ako sa pintuan nang may nakabangga ako. Dahil sa lakas niyon ay napaatras ako.
“Put….! Ikaw na naman. Tang… magkaklase na naman tayo? Puwede ka pang lumipat ng ibang school kasi baka hindi kita matantiya!” Si Philip.
Small world! Bakit siya pa!
Kahit papaano ay kinabahan ako. Alam kong wala na akong laban sa kaniya.
Hindi na lang ako umimik. Parang wala akong nakita. Minabuti kong lumabas na lang ngunit nang dadaan ako sa harap niya ay hinila niya ang kuwelyo ko paatras.
“Huwag kang bastos ha! Baka gusto mong ulitin ko ang ginawa ko noon sa’yo gago!” singhal niya.
“Sige, subukan mo lang Philip. Subukan mong saktan ang kaibigan ko at ako ang makakalaban mo. Kahit pitik lang sa kalingkingan ang gagawin mo diyan, sisiguraduhin ko sa’yong bukas na ang gising mo.” Sagot ni Jino na nasa likod ko. Galit ang mukha.
Humigpit ang hawak ni Philip sa kuwelyo ko.
“Bitiwan mo nga siya!” Lumapit si Jino sa amin.
Hindi nagpatinag si Philip.
“Bibitiwan mo siya o patutumbahin kita.” Salubong na ang kilay ni Jino. Alam kong hindi siya nanakot lang.
“Suwerte mo parin tsong. Pero huwag kang maghari-harian dito sa school, hindi kita aatrasan.” Patulak niyang binitiwan ang kuwelyo ko.
Inihagis niya ang bag niya sa isang bakanteng silya saka tahimik na naunang lumabas.
“Okey ka lang?” tanong ni Jino. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.
Huminga ako ng malalim. Tumitig siya sa akin. Hinawakan ko ang kamay niya at tinanggal ko iyon sa balikat ko.
“Bakit naman hindi ako okey e, alam ko namang hindi mo ako pababayaan hindi ba?”
“Oo naman. Kaya kong panindigan yung rule na sinabi ko noon. Sana ikaw din, kaya mo ding panindigan.” Tumalikod siya.
Sumunod ako.
Napapaisip. Rules of friendship. Kalokohan!
Habang kinakanta namin ang national anthem ay nahuhuli ko si Lexi na panay ang lingon sa akin. Kinikindatan ko din siya sa tuwing nagtatagpo ang aming paningin. Nahahalata ko ang bahagya niyang pamumula sa tuwing ginawa ko iyon. Napapangiti ako. Siya ang pag-asa ko para mapatunayan ko kina Daddy na iba ako sa kanila. Gusto ko siya. Ang kagandahan niya, ang ngiti niya sa akin, ang kaniyang pasimpleng lambing. Bata pa ako oo, ngunit alam kong kaya kong kalimutan ang simpleng deal para lang sa ikakatupad ng pangarap ko.
Nagpatuloy ang paglipas ng araw. Dahil pinagtabi-tabi ng teacher namin ang lalaki at babae at alphabetical ang pagkakaayos namin ay kaming tatlo pa din ang nagkakatabi. Reyes kasi si Jino, Santos si Lexi at Santiago ako kaya nasa gitna namin si Lexi.
Sa paglipas ng araw, nanatiling ganoon pa din ako kay Jino. Mas lalong nagiging lantaran na nga lang ang pag-iwas kong magdikit kami. Mas nagagawa ko nang tanggalin ang kaniyang pagkakaakbay sa akin. Isipin na niya ang gusto niyang isipin pero para sa aming dalawa din lang ito. Mahirap nang mali ang masundan naming pagkatao. Kung kaya namang iwasan bakit hindi gawin. Magalit siya kung magalit siya basta ito ang alam kong dapat naming gawin.
Matalino talaga si Jino. Siya pa din ang nangunguna sa aming klase. Bukod sa pagiging guwapo, kilala siya sa buong campus dahil sa kaniyang katalinuhan at pagiging President ng iba’t ibang clubs tulad ng Debating Club at Math and Science Club. Hindi din nagpahuli si Lexi, sumubok siya sa School Paper namin at nakuha din siya na sa sa mga staff bukod sa pagkapasok din niya sa Performing Arts Orginization. Dahil aminado akong ako ang nga talaga ang pinakamahina sa aming tatlo ay hinanap ko ang kalulugaran ko. Doon sa kung saan ako magaling. Doon sa puwede din nila akong ipagmalaki. Dahil sa suporta ng dalawang bestfriend ko, nagtry-out ako sa basketball team at sa Tennis at mapalad naman akong nakapasok. Kaya bukod kay Jino at Lexi, nagkaroon din ako ng mga sophomore, junior at senior friends. Unti-unti din akong nakikilala sa buong campus. Naging maganda ang kinalabasan no’n sa aming tatlo. Hindi kami nagkakasawaan. May mga iba pa kaming paglalaanan ng aming oras. Mas madami kaming makukuwento kapag nagkakaharap sa tuwing recess.
Class President si Jino at Vice President naman niya si Philip na hindi ko alam kung bakit ito nanalo sa kasamaan ng kaniyan ugali. Hawak niya kasi ang leeg ng lahat ng lalaki na mga kaklase ko at nabobola niya ang ibang mga babae. Maangas ang kaguwapuhan ni Philip, matangkad, maayos ang katawan, maputi at mayaman. Si Lexi ang aming Secretary at dekorasyon lang ako. Ginawang Prince Charming. May isa din kaming kaklase na astig, magaling pumorma, moreno ngunit malakas din ang dating. Si Miggy. Madalas kong makajamming kapag ganoong dala niya ang gitara niya at wala kaming teacher. Kumakanta kasi siya ng mahina at dahil nasanay ako kina Daddy na mahilig sa musika ay napapadalas ang pagtabi-tabi ko sa kaniya kapag kumakanta siya. Pinipilit niya akong pakantahin ngunit nahihiya ako. Kapag nakikita ni Jino na napapalapit ako kay Miggy ay panay ang sulyap nito sa akin. Hindi mapakali. Per okay Lexi, napansin kong okey lang dahil hindi din namin siya pinipigilang makipagbonding sa kapwa niya babae. Iba pa din kasi kapag may iba din siyang kaibigang babae bukod sa amin. Kay Jino lang ang nakikita kong may problema. Wala siyang masasabing kaibigan bukod sa amin ni Lexi. Masyadong umiikot na lang yata ang buhay niya sa amin at sa kaniyang pag-aaral.
Dahil tamad talaga akong mag-aral sa kanilang dalawa ko iniaasa ang mataas kong grado. Kapag natataong tinatawag akong magrecite ng aming teacher ay panakaw ang isa sa kanila na isulat sa malaking letra sa kanilang notebook ang sagot. Alam ko na kung paano ko din pasimpleng basahin iyon kaya makikinig man ako o hindi. Alam ko ang magiging sagot. Kahit sa mga quizzes o exam namin ay sagot din nila ako. Walang kahirap-hirap.
Nang una, sumasabay pa din naman ako sa kanila sa pagrereview kaya lang nakakainip. Kaya madalas nauuwi ang pagrereview namin sa library o kaya sa lilim ng puno sa campus namin sa asaran na ako ang laging nagpapasimuno. Nandiyang kalikutin ko at ihip-ihipan ang tainga ni Lexi. Kukulit-kulitin siya hanggang sa mawala siya sa kaniyang binabasa. Masaya ako kay Lexi. Ramdam ko yung pag-aalaga niya. Kapag bumibili ako ng softdrinks, inaagaw niya iyon sa akin at pinapalitan ng mas healthy na inumin. Kapag kumakain ako ng chichirya ay naglalabas siya ng sandwich o fruits at may kasama pa iyong mga kung anu-anong payo tungkol sa kalusugan. Mommy?
Kung si Jino namang ang seryoso, madalas ko siyang hilain at paamuyin ng aking kili-kili o kaya kiliitin siya sa kaniyang batok. Maghahabulan kami kapag hinahablot ko ang kaniyang notebook at sa minsang paghabol niya sa akin ay pumasok ako sa CR. Inilagay ko sa kili-kili ko ang notebook niya at minabuti kong umihi na muna. Tahimik din siyang umihi sa katabing urinal. Nang matapos ako ay tinanong ko siya sabay pakita sa matagal ko nang gustong itanong sa kaniya.
“Brad, meron ka na ba ne’to?” ipinakita ko ang maninipis pang tumutubo na pubic hair ko. Nang una nasobrahan ko yata ng pagbaba sa brief ko at umabot iyon sa puno ng junior ko. Natigilan siya habang titig na titig siya sa aking ipinakita. Nakita ko ang kaniyang paglunok at ang panginginig ng kaniyang labi. Minabuti kong itago na lang dahil may butil-butil ng pawis sa noo niya.
“Ano, meron ka din ba no’n?” patay malisya kong sagot.
“Me-…” Nauutal? Gano’n din ako madalas sa kaniya. Ngunit bihirang-bihira siyang mautal sa akin.
Tatalikod na sana ako ngunit nagsalita siya kaya sumulyap ako sa kaniya.
“Meron din ako niyan.”
Kung ano ang naging reaksiyon niya kanina sa ipinakita ko, mas matindi ang naramdaman kong kakaiba. Mas maganda ang tubo ng pubic hair niya sa akin, maputi ang bahaging tinubuan no’n, makinis, mas maayos at mas malaki ang puno na nakikita ko.
“Tara na! Naghihintay na si Lexi.” Tawag niya sa akin.
Nilingon ko siya habang nagsasabon siya ng kaniyang kamay. Nahimasmasan ako nang hinablot niya ang nakaipit na notebook niya sa kili-kili ko.
Nakaalis na pala siya sa harap ko, hindi ko man lang naramdaman. Patango-tango lang akong naghugas din ng kamay at walang imik nang nakalabas kami ng CR. Pinunasan ko ang pawis sa nook o at huminga ng malalim. Unti-unting bumalik sa normal ang kabog ng aking dibdib.
May dalawa din kaming baklang kaklase at doon ko nakita kung gaano kasama kung paglaruan sila ni Philip. Andiyang takutin sila, pagtawanan, pagpasa-pasahan ang kanilang mga bag. Si Jino ang madalas na nagtatanggol sa kanila ngunit kung sa labas inaapi ni Philip ang mga kaklase ko ay wala din naman magawa si Jino. Hindi din kasi naman niya puwedeng bantayan lang lagi sila. Isa pa, hindi lang naman si Philip ang gumagawa ng ganoon sa kanila, ilan din sa mga may makikitid ang utak kong kamag-aral ang ganoon. Hindi ako magawang saktan o tuksuhin ni Philip dahil alam niya kung gaano kami kadikit ni Jino at ni Lexi. Takot lang niya sa bestfriend ko. Kung kasama ko si Lexi at kausap niya ito, ibang Philip ang nakikita ko. Napakabait niya sa akin. Iba ang mga nahuhuli kong tingin niya. Alam kong malaki ang pagkakagusto niya sa bestfriend ko kaya nagbabait-baitan din siya sa akin.
Gabi bago aming 4th grading sa First Year namin ay hindi ko na napigilan pang tanungin si Lexi sa text.
“Nanliligaw ba si Philip sa’yo?” tanong ko.
“Ayaw ko munang pag-usapan yung mga ganyan.” Reply niya.
Tumunog muli ang iphone ko. Si Jino sumisingit sa usapan. Binasa ko ang text niya.
“Nagreview ka na ba? Nauubos ang oras mo sa extra-curricular mo. Sana di na lang pala kita sinabihang pumasok sa team ng basketball at tennis. Napapabayaan mo kaya ang grades mo.”
Kumunot ang noo ko. Nakakasuya ang mga text nito. Daddy lang kung mangaral? Hindi ako siya nireplayan.
“So hindi pa siya nanliligaw?” reply ko doon sa text ni Lexi.
“Bakit ba? Kung manligaw siya sa akin, may masama ba bukod sa bata pa tayo?”
May masama nga ba? Huminga ako ng malalim. Hindi ko alam ang isasagot ko.
Binuksan ko ang isa pang text, kay Jino na naman.
“Naku pata! Paano ka nga pala magrereview ,e nasa akin pala yung mga notes mo. Di ba sabi ko kanina kunin mo sa bag ko? Gusto mo ihahatid namin diyan ni Daddy diyan sa bahay ninyo?”
Istorbo naman ‘to. Magreview ako o hindi papasa ako. Di ko kailangan ang sobra ng passing grade. Di naman iyon naibebenta. Minabuti ko muling hindi na lang siya replayan.
“Kung manliligaw ba siya sasagutin mo?” Kay Lexi muli ako nagreply.
“Hindi ko alam Boy. Kasi hindi pa naman siya nanlilligaw. Isa pa, ayaw ko sanang may pumasok sa ganyan. Tama na yung ganito na lang. Naisip ko lang na kung magmamahal ako baka may masasaktan lang. Bakit ba kasi?”
“Wala, ayaw ko lang siya para sa’yo.” Sagot ko.
“Daddy lang ha? Hayaan mo kapag manligaw siya sa akin, ikaw at si Jino ang una kong pagsasabihan ko he he he.”
“Please reply ka naman Boy para alam ko. Concern lang ako.” pangungulit na text ni Jino.
Delete.
Ignore.
“So papaligaw ka nga.” Pangungulit ko.
Huminga ako ng malalim. Natatakot kasi akong mapunta siya kay Philip. Ayaw ko si Philip para sa kaniya o mas mainam sigurong gusto ko si Lexi para sa akin.
“Kung liligawan niya ako, may magagawa ba ako? E, di manligaw siya. Tulad ng sinabi ko, ayaw kong makasakit. Noon, gusto kong kahit papaano ay maranasan ding may mamahalin ako at magmamahal din sa akin. Ngunit baka makasakit lang ako kaya parang huwag na lang. Tungkol sa panliligaw ni Philip, saka ko na lang iisipin ang sagot ko kapag nandiyan na. Okey na dad?” mahaba-habang reply niya.
“Ano Boy, dadalhin ba namin diyan ni Daddyyung notes mo o hindi?” text uli ni Jino.
“Kung manliligaw siya huwag mo ng pag-isipan pa, okey. Basta ayaw kong maging kayo.” Reply ko.
“Manliligaw? Pag-isipan? Ayaw mo? Ano yun?” reply ni Jino.
Putcha! Wrong sent na naman ako. Bakit ba kasi nakikisabay ang isang ito sa pagtetext. Mali tuloy ang nasend ko. Pangalawa na ‘to ah
“Sorry, wrong sent.” Text ko kay Jino.
“Okey, Boy. Salamat ha! Worried ako sa major exam natin bukas para sa’yo at kanina pa ako text ng text and you are just ignoring me. Good night. Thank you!”
“Sorry. Good night. Pasensiya ka na. Gabi na. Huwag niyo na ihatid yung notes. Pahinga ka na lang saka isa pa, pagod ako sa practice kanina. Matutulog na din ako.” reply ko kay Jino. Pampalubag loob.
Hindi na siya muli pang nagtext.
“Alam mo kaysa sa text ka ng text sa akin about kay Philip bakit hindi ka na lang magreview. Gusto ko mag-aral ka ng mabuti. Masaya akong makita na kahit busy ka sa sports e, nagagawa mo pa din pagbutihin ang grades mo okey.” Text ni Lexi.
“Madali na lang ‘yan.” Reply ko.
“Bukas na lang tayo mag-usap. Nagrereview kami ni Jino. Kasama ko siya ngayon at ipinapasabi niya ito sa’yo at iyon din naman ang gusto kong sabihin. Magreview ka sa books mo. Huwag mo na kasing isipin yung tungkol kay Philip, okey? Mwahhh!”
“Ibig sabihin ngayong katext kita magkasama kayo ni Jino? Nababasa ba niya ang text ko?” tanong ko.
“Nagtanong siya, sinabi kong tayo ang magkatext. ‘Yun lang naman, bakit?”
“Wala. Sige. Good night.” Reply ko.
“Magreview ka na muna kahit yung sa book mo na lang kasi yung noteboos mo, di mo kinuha kay Jino. Pinaghirapan naming sulatan para sa’yo. Pinagpuyatan namin ng ilang gabi tapos di mo lang kinukuha. Panay kasi ang laro mo ng basketball. Puwede ba mag-aral ka naman hindi yung buong oras mo naibubuhos mo sa extra curricular mo.” Sermon ni Lexi.
“Okey. Thanks. Good night.” Reply ko para matigil na lang siya.
Kinabukasan ay exam namin. Sabay na dumating ang dalawa. Si Lexi, bineso niya ako tulad nang nakasanayan niya. Sa tuwing ginagawa niya iyon at naamoy ko ang bango niya, may ibang dating sa akin. Gusto ko ang nararamdaman kong iyon. Si Jino basta na lang niya ako dinaanan. Ni hindi niya ako tinatapunan kahit pasimpleng sulyap tulad ng ginagawa niya ng madalas. Hindi ko na din lang muna pinansin. Masama pa siguro ang loob niya sa akin sa ginawa ko kagabing hindi pagreply sa mga text niya.
“Lexi, God bless daw sa exam saka ipinamimigay ni Philip ito sa’yo.” Bulong ng kaklase naming si Glory. Sabay kaming lumingon ni Lexi sa kinaroroonan ni Philip. Kumindat pa ito saka ngumiti kay Lexi. Kinutuban ako ng hindi maganda. Ito na nga ba ang sinasabi ko e.
“Nagpapacute lang ang putcha!” Bulong ko sa aking sarili.
Hindi na puwede ito.
Hindi ako makapapayag.
“Thank you.” Sagot ni Lexi kay Glory nang tinanggap niya ang ibinigay ni Philip.
“Tatanggapin mo talaga?” tanong ko. Halatang naiinis.
“Bakit hindi, chocolate lang ito. Kahit sino dito sa mga kaklase natin, puwede akong magbigay ng chocolate na walang malisya. Bakit ka ba kasi nagkakaganyan?”
Sasagot sana ako nang pumasok ang aming teacher. Natigilan ako.
“Good morning class, I want you to clear your things in your respective chair.” Bilin ng nagmamadaling pumasok na teacher namin.
Patay! Final exam kaya sigurado babaguhin nga ng teacher namin ang aming seating arrangement. Hindi ko iyon inaasahan. Pinagpawisan ako. Paano ako makakopya sa dalawa ne’to.
“Nagreview ka?” bulong sa akin ni Lexi.
“Hindi eh.” Sagot ko. Kinabahan.
“Patay, paano ‘yan?”
Bago ako sumagot ay tinawag na si Lexi at pinaupo sa harap.
Tinawag din si Jino at pinaupo sa bahaging likod. Butil-butil ang pawis ko sa noo. Nang tinawag ang pangalan ko ay itinuro ng teacher namin na umupo ako sa likod ni Jino
Panalo ‘to!
Nakahinga ako ng maluwag.
“Ayos brad. Sa likod mo ako. Alam mo na ha?” bulong ko sa kaniya. Halos dumampi ang labi ko sa batok niya. Naamoy ko ang kaniyang pabango.
Hindi siya lumingon. Ni hindi siya umimik. Deadma.
“Uyy, ano! Pakopyahin mo ako, di ako nagreview brad!” bulong ko sa mismong tainga na niya. Inilayo niya ang tainga niya at parang wala pa ding narinig.
Huminga ako ng malalim. Patay ako ne’to. Matindi yata ang tampo.
Nagsimula ang distribution ng test paper. Fill in the blanks, enumeration at 15 points lang ang multiple choice? Pati sa multiple choice ngarag pa ako e. Palinga-linga ako. Busy ang lahat. Hayop din kung magtakip ng sagot ang mga katabi ko. Napapangiti ako. Para namang tama ang sagot nila. Makapag-cover ng test paper, akala mo kagalingan e, pareho lang kaming nangangamote. Ni wala nga sila maisagot pa sa fill in the blank.
Sinipa ko ang upuan ni Jino. Hindi siya lumilingon. Napaghahalata tuloy ako ng katabi ko. Pinunasan ko ang pawis ko sa noo. Lahat pa naman ng things namin nasa harap. Paano ako neto makapagkodigo saka wala naman sa akin din ang notes ko. Masyado akong umasa sa dalawa. Ramdam ko na ngayon yung hirap ng walang maibigay na suporta si Jino at Lexi sa akin.
Putcha! Kung alam ko lang na ganito… huminga ako ng malalim.
“Brad, ano, pakitaas mo naman yung papel mo.” pasimpleng bulong ko nang yumuko ako.
“Kaya ka nagiging tamad mag-aral dahil kinukunsinti ka namin. Ba’la ka sa buhay mo.” mahinang sagot niya.
“Romel! Jino! Warning! Bawal makipag-usap o kahit bumulong sa mga katabi o nasa harap o likod ninyo, is that clear class.” Parang dagundong iyon na siyang nagpangatal sa akin. Nilingon ako ng iba kong kaklase pati si Lexi. Namula ako sa hiya. Ni hindi man lang lumingon si Jino sa akin.
Sinubukan kong sumagot. Pa-tsamba na lang.
Bahala na.
Alam kong maagang natatapos ni Jino ang exam namin. Gano’n kasi siya lagi. Nagtataka lang ako na hindi pa siya tumatayo para ibigay ang papael niya.
Surrender na ako. Nahuli kong sumulyap sa akin si Lexi. Nakita ko sa kaniyang mukha na gusto niya akong tulungan ngunit wala siyang magawa. Umiling na lang siya. Kasalanan ko din naman kasi, sinasabihan ako kagabi di ako nakinig.
Ibinaba ko na ang ballpen ko. Napakaraming walang sagot lalo na sa fill in the blanks at enumeration. Sana kasi ginawang multiple choice lahat. Nakaramdam ako ng inis pati sa teacher ko lalong lalo na kay Jino na basta na lang ako pinabayaan. May karapatan ba akong magtampo?
Huminga ako ng malalim. Sumandal sa aking silya at tumingin sa pisara. Parang naghahanap ako doon ng maisasagot kahit kanina pa ako sumuko.
Nahagip ng tingin ko ang mabilisang pagsulyap ni Jino sa akin. Nagkaroon ako ng pag-asa. Umayos akong upo. Hinintay ko muli niya akong sulyapan. Nangyari nga. Ngumiti ako. Napabuntong-hininga siya. Sana hindi niya ako matiis.
Ilang sandali pa ay itinaas na niya ng bahagya ang kaniyang test paper. Nakita kong tapos na siya at malinaw ang pagkakasulat ng kaniyang mga sagot. Binilisan ko ang pangongopya sa fill in the blanks. Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib. Wala akong sinasayang na pagkakataon. Nang matapos ko ang first page ay sinipa ko ng bahagya ang upuan niya. Nakuha naman niya ang ibig kong tukuyin.
Sa kabilang page naman.
Bago ko itinuloy ang pangongopya ay tinignan ko ang teacher. Nagbabasa na siya ng newspaper. Napagod na yata sa katitingin sa amin. Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib sa mga sandaling iyon. Bukas na bukas ang aking mga mata. Nanginginig ang aking kamay habang nagsusulat ng mabilisan.
Ayos!
Hanggang sa malapit ko nang matapos kopyahin lahat ang enumeration. Hindi ko na lang kinopya ang multiple choice para hindi magiging masyadong halata. Ngunit sobrang nagkukumahog na ako bago maubusan ng oras. Abala sa pangongopya.
“3 minutes left.” Nagulat ako nang sinabi iyon ng teacher namin na nasa malapit sa amin. Halos sa tapat na namin ni Jino.
Masama ang tingin niya sa akin at kay Jino. Pasimpleng itinaob ni Jino ang papel niya.
Mabilis na kinuha ng teacher namin ang papel ko. Kunot ang kaniyang noo. Binabasa niya ang aking mukha ko.
Tinignan niya ang papel ko.
Sinusuri.
Nakapalakas ng kabog ng aking dibdib. Pigil ang aking paghinga.
Huli na yata kami!
“Are you done Jino? Pass you paper kung tapos ka na at baka pagpistahan ng ibang mata.” Nakatingin sa akin ang teacher namin.
Ibinalik niya sa akin ang papel ko.
Pinagpawisan na ako lalo.
Ipinasa ni Jino ang papel.
Nagpatuloy ako kunyari sa pagsusulat. Mabuti naiwan sa isip ko yung ibang nabasa kong sagot sa papel ni Jino. Kaya nang binantayan ako ng teacher namin ay diretso lang ang pagsusulat ko na para bang alam ko naman talaga ang sagot.
Ipinasa ko ang papel ko nang matapos na ako.
Sigurado. Pasado na ako!
Hanggang uwian ay hindi ako pinapansin ni Jino. Kahit ilang beses na ako nagpasalamat at nagsorry. Patuloy pa din siya sa pag-iwas. Hindi ko alam kung bakit masakit sa loob ko ang ginagawa niyang iyon. Si Lexi naman, panay ang pakikipagkuwentuhan niya kay Philip. Iyon ang nakadagdag ng dahilan sa akin para hindi ko na ipinagpatuloy pang amuin si Jino. Natuon ang isip ko sa nakikita kong pag-uusap ng dalawa.
Bago ako umuwi ay dumaan muna kami ni Papa Pat sa Mall. May bibilhin daw siya. Bibili na din ako ng para bukas.
Kinagabihan ay walang nagrereply kina Jino at Lexi sa text ko. Siguro tinitiis nila ako dahil sa hindi ako sumunod sa pakiusap nilang magreview na muntik pang ikinapahamak ni Jino.
Kinabukasan ay wala akong beso kay Lexi. Tahimik din lang si Jino sa kaniyang upuan. Walang effect ang pagpapansin ko sa kanila. Hanggang sa dumating ang advicer namin at tinawag ang aming Class President na si Jino and Vice President na si Philip para daw sa isang urgent Student Body Organization meeting. Dahil advicer namin ang advicer nila ay wala din ang teacher namin.
Kapag ganoong wala kaming teacher. Riot ang nangyayari. Kaniya-kaniyang pakulo. Nilingon ko si Lexi na umalis sa tabi ko nang umalis si Jino, masaya siyang nakikipagkuwentuhan sa mga kaklase naming babae. Binuhat ko ang bag ko at lumapit ako kay Miggy na noon ay tumitipa ng gitara.
Binulungan ko siya.
“Ayos ‘yan, tol. Game!” itinaas niya ang kamay niya at nag-apir kami.
Ako naman ang parang may libong daga sa dibdib lalo na kapag nahuhuli ko si Lexi na pasulyap-sulyap sa akin. May inilabas muna ako sa aking bag.
Tumayo si Miggy. “Tara tol habang wala pa si Ma’am.”
Huminga ako ng malalim.
Kaya ko ba ito?
Napanood ko sa youtube yung mga ganitong pakulo e. Akala ko madali lang. Mahirap pala. Sobrang nakakakaba.
Iniayos ni Miggy ang isang upuan sa harap ng klase malapit sa kinauupuan nina Lexi. Ako yung hindi mahilig mag-ingay sa klase. Kapag nagkakantahan sila nakikinig lang ako. Ibig sabihin wala pa sa kanila ang nakakarinig ng boses ko. Ngayon ko lang gagawin ito. Ohhh! Putcha! Kinakabahan talaga ako!
“Tol, ano na! Bilisan mo aba!” si Miggy.
Tumayo ako. Isinukbit ko sa likod ko ang kinuha ko sa bag ko at hinawakan ko na lang patalikod ang isa pang hinugot ko doon. Nanginginig akong tumayo sa harap. First time akong tumayo sa harap ng klase. Ilan ay tumingin sa amin ngunit karamihan ay patuloy lang sa kanilang ingay. Nagsimula si Miggy na gitarahin ang sinabi kong kanta. Napayuko ako sa hiya. Napasubo na e. Sinimulan kong kumanta.
Bakit kapag tumitingin ka natutunaw ako,
Bakit kapag lumalapit ka kumakabog ang puso ko
Bakit kapag nandito ka sumasaya araw ko
Lahat ng bagay sa mundo parang walang gulo
Hiyawan ang aking mga kaklase. Ilan ay namangha sa gating daw ng boses ko. Hindi ko inalis ang tingin ko kay Lexi. Sa kaniya lang ako nakatitig habang kumakanta. Tuluyang napatahimik ang buong klase. Ilang mga babae kinikilig at napapahawak sa kanilang dibdib. Namumula si Lexi habang nakatitig sa akin. Nawawala na ang kaba sa dibdib ko.
Bakit kapag nakikita ka parang nasa ulap ako
Bakit kapag kausap kita nauutal-utal sayo
Bakit kapag nandito ka nababaliw ako
Nababaliw sa tuwa ang puso ko
Inilabas ko ang chocolate na hawak ko. Iniabot ko iyon sa naluluha-luhang si Lexi. Nanginginig ang kaniyang kamay. Lalong kinilig hindi lang mga babaeng kaklase ko kundi pati na din ang mga lalaki. May nagsasabi kung gaano daw kaganda ang boses ko. Nasa amin na lahat ang kanilang atensyon.
Sa isang sulyap mo ay nabihag ako, para bang himala ang lahat ng ito,
Sa isang sulyap mo nabighani ako, nabalot ng pag-asa ang puso,
Napatigil ako. Pumasok si Jino. Napasulyap ako sa kaniya. Dumaan siya sa akin at tumingin kay Lexi na noon ay nakayuko at nakita ko ang tuluyang pagbagsak ng kaniyang luha sa arm chair niya. Bago marating ni Jino ang upuan niya sa likod ay muli siyang sumulyap sa akin. Nakikita ko sa mukha niya ang kakaibang lungkot. Namumula ang paligid ng kaniyang mga mata. Kinuha ko ang red rose sa na isinukbit ko sa likod ko. Ipinagpatuloy ko ang pagkanta.
Sa isang sulyap mo nalaman ang totoo, ang sarap mabuhay punung-puno ng kulay,
Sa isang sulyap mo ayos na ako, sa isang sulyap mo, napa-ibig ako
Iniabot ko kay Lexi ang red rose. Hiyawan na sa kilig ang mga kaklase namin. Yumuko si Lexi. Hindi niya tinatanggap ang rose na ibinibigay ko sa kaniya. Yet show must go on. Kailangan kong tapusin ang kanta.
Bakit kapag kasama kita ang mundo ko'y nag-iiba
Bakit kapag kapiling kita ang puso ko'y sumisigla
Hinawakan ko ang kamay niya. Ipinahawak ko sa kaniya ang red rose na ayaw niyang tanggapin at nang nagkatinginan kami ay puno na ng luha ang kaniyang mukha. Naramdaman ko ang panginginig ng kaniyang kamay. Nakita ko ang pagtayo ni Jino. Nakatingin sa aming dalawa. May bumabagtas na luha sa kaniyang pisngi nang tumayo siya malapit sa amin. Minabuti kong huwag pansinin.
Bakit kapag nandito ka problema ko'y nabubura
Ikaw ang aking pag-asa at ang tanging ligaya
Lumabas ng classroom si Jino pagkatapos niyang kaming titigan ni Lexi. Masakit ang tinging iniwan niya sa amin. Tumayo din si Lexi at iniwan doon ang ibinigay kong chocolate at red rose. Naiwan ako. Palakpakan pa din ang aking mga kaklase na may halong hiyawan. Humihirit ng isa pa daw na kanta.
Nilingon ko ang dalawang bestfriend kong lumabas sa pintuan ng aming classroom. Mabilis na kumilos ang paa kong sumunod sa kanila.
No comments:
Post a Comment